ต่อไป →

[เริงอักษร]

 

..อย่าให้ฝัน นั้นเป็นจริง.. **เมื่อคืนฝัน ว่าพลัดพราก จากดวงแก้ว หมดวี่แวว ความห่วงถึง คนึงหา เจ้าลอยลับ ดับเงาแสง แห่งนิทรา ในอุรา เจ็บเหลือล้น จนคร่ำครวญ **เคยกอดเจ้า ทุกเช้าค่ำ จำได้ไหม แนบกลางใจ ถ้วนทุกยาม ทรามสงวน ไยหายหน้า มาลาลับ กลับเรรวน ให้ปั่นป่วน ภายในอก เหมือนหมกไฟ **มันรุมเร้า เฝ้าเร่งร้อน ก่อนจะหลับ พลิกร่างกลับ อยู่หลายหน ทนไม่ไหว เอามือจับ ที่กลางอก พลันตกใจ ดวงฤทัย มันสั่นพริ้ว หวิวหวาดกลัว **ในกลางดึก รู้สึกดี มีแต่เจ็บ เหมือนดั่งเล็บ คอยจิกซ้ำ ย้ำที่หัว เป็นรอยหยิก จนยับเยิน เกินยั้งตัว จิตระรัว สั่นระริก กระซิกร้อง **สะดุ้งตื่น ฟื้นจากฝัน อันสับสน เฝ้าวกวน หวนคำนึง จึงหม่นหมอง มันเย็นวาบ อาบทั่วหน้า น้ำตานอง ฝันว่าน้อง มีรักใหม่ ใจร้ายจริง. ..........*-*.......... เริงอักษร ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐