หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: คืนฝนพรำ  (อ่าน 1595 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
อุทัย มีสีสรรพ์
คะแนนน้ำใจ 10721
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 790
ออฟไลน์ ออฟไลน์
อีเมล์
   
« เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2560, 08:48:42 AM »
Permalink: คืนฝนพรำ




...คืนฝนพรำ...

...คืนฝนพรำค่ำลงฝนส่งพื้น
ฉันต้องยืนตากฝนจนหนาวสั่น
ยืนคอตกคนเดียวใครเหลียวกัน
สายตาหยันมองมาฝ่าฝนพรำ

...สมน้ำหน้าเปียกปอนตอนฝนหลั่ง
ใจภินฑ์พังไม่รู้ดูต้อยต่ำ
คำว่าเจียมตัวไว้ใจควรจำ
การกระทำย้ำคิดรานจิตใจ

...เกิดมาจนเกินแกงสิ้นแรงสู้
ทั้งที่รู้เรื่องจริงยิ่งหมองไหม้
ความรักคงแบ่งชั้นวรรณะไป
เจ็บแค่ไหนต้องก้มจมน้ำตา

...ถ้าความรักเชื่อถือซื้อขายได้
ขอซื้ิอใจไออุ่นด้วยคุณค่า
ถ้าเธอขายด้วยเพลินเป็นเงินตรา
คงต้องหาให้พร้อมถึงยอมพลี

...คืนฝนพรำย้ำจิตชีวิตขม
ต้องซานซมอกหักไร้ศักดิ์ศรี
ฉันเพียงขอน้ำใจพร้อมไมตรี
คงไม่มีจากใจใครสักคน...

อุทัย มีสีสรรพ์
บันทึกการเข้า
เริงอักษร
ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 23063
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 1,949
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« ตอบ #1 เมื่อ: 03 กรกฎาคม 2560, 11:26:32 PM »
Permalink: Re: คืนฝนพรำ



**เสียงที่พรำ ซ้ำเม็ด เจ็ดล้านหยด
เฝ้านอนฟัง รันทด จนหมดฝน
ตกกระหน่ำ ล้ำลึก สำนึกตน
ย่อมท่วมท้น เกินหัก ตระหนักดี

**อันน้ำฝน มีค่า ตอนหน้าแล้ง
แต่น้ำใจ ที่แสดง แกล้งดั่งผี
มองแล้วเห็น เช่นด้อย น้อยเต็มที
หากไม่มี จำไว้ อย่าให้เลย.

..........*-*..........

เริงอักษร
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]   ขึ้นบน
 

 
กระโดดไป: