#สุขตามประสา

ณ เก้าอี้คร่ำคร่าเบื้องหน้าร้าน
รัตติกาลมืดมนของคนหลง
เสื้อผ้าขาดเก่าจังก็ยังคง
ห่อนพะวงถอดซักแม้สักครา

ถึงจะหนาวหรือร้อนเขานอนขด
อิ่มหรืออดจำเพาะเพียงเสาะหา
ยกมือไหว้ชาวบ้านที่ผ่านมา
มิหาญกล้าล่วงล้ำทำขโมย

ทุกข์ของเขาจะมีสักกี่อย่าง
อาจเห็นบ้างท้องกิ่วเพราะหิวโหย
ยามเมื่อไข้ทำพิษดูอิดโรย
ครางโอดโอยหนาวซ่านสะท้านกาย

ธรรมชาติเข้าข้างกับร่างนั้น
ภูมิคุ้มกันเหลือคณาไม่ช้า....หาย
ออกตระเวณเร่ร่อนสัญจรกราย
พบที่หมายต้องตามาเวียนวน

อยากจะรู้ข้างในใจเขานั่น
แต่มิทันถามทักเลยสักหน
ความแตกต่างมากอยู่กลางหมู่คน
เขาคงพ้นบ่วงทุกข์สิ้นรุกราน

มีแต่เพียงหลีกหลบคราสบเหตุ
ชนสมเพชเวทนายื่นอาหาร
อาจมีใครจิตดำแอบรำคาญ
กลับสงสารเลิกถือสาคนบ้าบอ

ลิน อักขรา
๒๗ เมษายน ๒๕๖๐