รู้ไหมว่า ใครคอย

..รู้ไหมว่า ใครคอย..

ฝากความรัก ความคิดถึง คะนึงหา
ข้ามภูผา ข้ามฟ้า พาไปถึง
อยู่แห่งไหน ส่งจิตไป ใจคะนึง
ด้วยยังซึ้ง ในคำมั่น ที่สัญญา

ฝากถ้อยคำ รำพัน ฉันสรรค์สร้าง
ยามอ้างว้าง อ่อนโรย ด้วยโหยหา
อ่านถ้อยคำ หายหมอง ยามมองมา
คลายอ่อนล้า เห็นวจี ที่รำพัน

..ฝากดวงดาว พราวพร่าง กลางเวหน
ยามเธอยล คลายทุกข์ จงสุขสันต์
ทุกคืนค่ำ มองราตรี ยามมีจันทร์
ดั่งตัวฉัน ส่องแสง ไปแจ้งนวล

อยู่แห่งไหน ตัวฉัน ยังจำจด
ให้รันทด คิดไป ยามใจหวน
ทุกคืนค่ำ คิดถึงเจ้า เฝ้าแต่ครวญ
ใจปั่นป่วน เหลียวหา ทุกราตรี

ลำบากไหม บอกหน่อย คอยคำตอบ
ชอบไหมชอบ ตอบหน่อย อย่าคอยหนี
สุขไหมสุข ทุกข์หรือเปล่า เล่าคนดี
วอนเจ้านี้ ตอบหน่อย ฉันคอยฟัง

ฝากสายฝน โปรยไป ให้ใจชื่น
ให้ขวัญยืน เหมือนถูกดล ต้องมนต์ขลัง
สะกิดใจ เขาหน่อย ฉันคอยฟัง
คิดย้อนหลัง รู้หรือไม่ ว่า....ใครคอย?

......TOP GUN.......

(บทกลอนที่เขียนขึ้น เกิดจากแรงบันดาลใจ เมื่อเห็นภาพหญิงสาวถือลูกโป่งสีสวยๆ แล้วปล่อยให้ล่องลอยไปตามลมนี้)