ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

นางฟ้าของพ่อ กลอนเก้า


..เมื่อยังเด็ก ฉันได้ยิน จนชินหู
พ่อบอกดู จงเล่าเรียน เพียรศึกษา
ท่องให้เก่ง จำจงดี  ทุกวิชา
ไปเป็น" หมอ" ดั่งนางฟ้า  รักษาคน

.. ครั้นเรียนจบ หกปีมา ทำหน้าที่
ช่วยชีวี คนป่วยไข้ ได้ทุกหน
บำบัดความ ลำบาก คนยากจน
หายทุกข์ทน พ้นความตาย หมายชีวี

.. พ่อบอกว่า จงดูแล คนแก่เฒ่า
อย่าสะเพร่า ช่วยป้อนยา ทำหน้าที่
ถ้าดูแล ชิดเคียงใกล้ ได้ยิ่งดี
เจ็บป่วยที เยียวยาให้ ได้ทันกาล

..จงเมตตา คนเจ็บป่วย ด้วยนะลูก
อย่าดูถุก ยามพูดจา หาคำหวาน
อย่าแบ่งชั้น ยากมีจน หรือคนพาล
บริการ ด้วยน้ำใจ ไม่นำพา

.. เมื่อพ่อป่วย ด้วยโรคร้าย ให้โศกเศร้า
ลูกสาวเล่า อยู่แห่งไหน ไม่มาหา
มาดูแล คอยเฝ้าไข้ ใกล้-ใกล้ตา
รอนางฟ้า ใจจดจ่อ พ่อก็ทน

.. พ่อทนทุกข์ แม้เจ็บปวด  รวดร้าวจิต
รออีกนิด หน่อยเถิดหนา อย่าสับสน
เมื่อนางฟ้า วิ่งขึ้นบ้าน อย่างลานลน
ทันเป็นคน ปิดตาพ่อ ที่รอคอย

.
...............น้องจ๋า


บทกลอนบทนี้เขียนเพื่อสดุดี พ่อของเพื่อนคนหนึ่ง
ซึ่งตอนนี้พ่อเขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว
เขียนขึ้นมาด้วยความเคารพ  
ขอให้พ่อจงไปสู่สุคติด้วยเทอญ

.[/color]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[ญิบสลิล ณ นคร]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]