ต่อไป →

[รการตติ]

ไผ่ลออข้าขอครวญ

กอสูงใหญ่ไผ่ล้อมกระท่อมทุ่ง
ไม่ต้องมุงฝาคานเหมือนบ้านเพื่อน
ลำไผ่บังดั่งฝาหลังคาเรือน
ก็อุ่นเหมือนนอนหล้าใต้ฟ้าพราว

จะถักทอกอฟางเช่นอย่างเชือก
หนุนเม็ดเปลือกแทนหมอนเมื่อนอนหนาว
ลำไผ่เน้นเอนโคลงต้นโยงยาว
ก็ถึงคราวตัดปล้องที่ต้องการ

มิใช่ด้ายสายสิญจน์ทองดิ้นเส้น
แค่ปอเช่นเชือกเรียวถักเกลียวสาน
เห็นกรวดหินดินทรายนอกชายคาน
ในสายธารจึ่งพบนพคุณ

ลู่พลิ้วไหวใบเอียงอยู่เคียงหญ้า
ใช่บุหงาพวงพะยอมที่หอมกรุ่น
เห็นเงาใสในน้ำช่วยค้ำจุน
ไป่ละมุนเท่าดาวที่พราวฟ้า

มีแสงส่องห้องเพียงตะเกียงน้อย
ใช่จันทร์ลอยล้ำเลิศอันเจิดจ้า
เอาดินสอพอถากใช่ปากกา
อาจด้อยกว่าสีเทียนที่เขียนคิ้ว

ขออภัยให้ข้า ..อย่าว่ากล่าว
สักเม็ดข้าวประคองแก้ท้องหิว
จะขับกล่อมพร้อมชีวิตจนปลิดปลิว
ให้ทั่วทิวทุ่งทุย ด้วยขลุ่ยครวญ

รการตติ
๑๓ มี.ค. ๖๑
 

[ศศิ อักษราศรม]

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ใจละเมอเผลอพลั้งภวังค์วาด พบชายชาติเชิงคมดูสมส่วน กระท่อมเอ๋ยเคยคุ้น กลับอุ่นอวล พร้อมแมกมวลไม้พรรณอนันต์ตา ขอบสีทองส่องสู่ใจผู้สาว เรียวรุ้งพราวผ่องเปี่ยมเทียมเวหา เสียงขลุ่ยออล้อลมผสมมา ตรึงอุรารัดรึงถึงปลายดอย ยอดไผ่เบนเอนอ่อนผ่อนลำถ่วง ใบปลิดร่วงร่อนลิ่วปลิวลมหวอย หลั่นกระทบพบธารละหานลอย ล่องทยอยย่านสายที่ร่ายริน มองเจ้าเอี้ยงเคียงทุยเดินลุยทุ่ง หอมจรุงลอมฟางมิจางกลิ่น สองเท้าเหยียบเยือนย่างเดินกลางดิน เด็ดกระถินแถวไพรใบตำลึง ปลาหมอแถกแหวกว่ายขึ้นสายน้ำ คราฝนพรำเพียบกักจับดักขึง ดอกแคขาวพราวพรายสายบัวบึง เก็บถอนดึงเด็ดเอาเข้าครัวปรุง น้ำพริกหอมพร้อมปลาอาหารหลัก กะทิผักจากจิตคิดหาหุง ยกยังริมลอมฟางที่ข้างยุ้ง นี่ค่ะลุง...?แลกขลุ่ยเสียง เพียงคืนนี้...(นะคะ) ศิ