ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

คนไร้ค่า

..คงคิดหนัก รักจริง มิทิ้งขว้าง
ทุกคำอ้าง เหตุผล จนอ่อนไหว
นึกว่าคง หลงจริง  ยิ่งกว่าใคร
จึงมอบใจ  ดูแล อย่าแชเชือน

..มาวันนี้  สิซึ้ง ถึงคุณค่า
ว่าราคา  จริงจิต ดั่งมีดเฉือน
เธอเหยียบย่ำ หยามจน หม่นสะเทือน
ว่าเป็นเหมือน สมมุติ  สุดระกำ

..น้ำตาเจ้า สาวน้อย ก็ผลอยร่วง
สิ่งที่ห่วง  หวนคิด จิตถลำ
รักที่มอบ ตอบกมล คนใจดำ
กลับมาทำ ปวดแสบ  แทบขาดใจ


น้องจ๋า

  

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

250

[เริงอักษร]

**ร้อยลิขิต ชีวิตนั้น ช่างสับสน
คนหนึ่งคน ฤๅหลีก ปลีกหนีได้
มันผสม บ่มเคล้า เบ้าทรวงใน
มิเว้นใคร หลบพ้น จำนนทาง

**พอสุขเข้า เศร้าจาก กระชากหาย
พอสุขคลาย เศร้าซม อารมณ์หมาง
พอสุขคล้อง สนองเสนอ เผลอใจวาง
พอสุขจาง ซึมเซา เหงาระทม

**เป็นเช่นนี้ นานนับ ชั่วกัปกัลป์
ขึ้นสวรรค์ ตกนรก อกขื่นขม
ตั้งสติ ยั้งไว้ ไม่ตรอมตรม
ข่มอารมณ์ ขังไว้ อย่าให้...ใครนินทา.

..แต่งได้เศร้ามากคับ..

เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]