ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

.


.
แรงเสียดทาน

..ยืนต้นต้าน  ทานแรงลม
ฤาจะล้ม ล่มเกยท่า
ท้าทายน้ำ  ข้ามเวลา
ดูขัดตา  ว่าแกล้งทำ

..แรงเสียดทาน  นั้นร้ายเหลือ
โดนพร่ำเพรื่อ เบื่อเช้า-ค่ำ
โอนอ่อน  ผ่อนลงต่ำ
เพราะฟังคำ  พร่ำช้านาน

..ต้นกิ่งใบ ไหวเอนลู่
เพราะลมพรู  ซู่พัดผ่าน
ลิ้นลมทำ ช้ำร้าวราน
น้ำเงินนั้น   มันล่อใจ

..ค่อย-ค่อยง้าง  ปางอ่อน-อ่อน
ลมปากวอน   อ้อนซัดไหว
รอนาน-นาน   มันชินไป
กว่ารู้ใจ  ไกวโอนเอน

..เป็นไม้หลัก  ปักริมฝั่ง
คอยกำบัง  รั้งให้เห็น
เหนี่ยวเต็มหมัด  ซัดกระเด็น
ก็จะเป็น เช่นที่เคย

..แรงเสียดทาน  นั้นร้ายนัก
มิต้องพัก จักเอื้อนเอ่ย
หลงคารม  ลมรำเพย
หักพับเกย   เลยเดียวดาย

..เงินมากหลาย  ไร้คุณค่า
โกงกินมา  กว่าจะตาย
เวลาไป  ไม่เสียดาย
เหลือแต่กาย  คล้ายตอนมา

น้องจ๋า