ฟ้าเอยฟ้าหม่น
เหมือนคนเศร้าใจให้หม่นหมอง
ฟ้าครวญคร่ำร่ำไห้น้ำเจิ่งนอง
ทั่วทั้งผองปฐพียินดีกัน
แล้วน้องเล่าเจ้าร่ำไห้ใครสงสาร
ใยดวงมาลย์น้ำตาหลั่งพร่างรินไหล
มีแต่โศกมีแต่ช้ำระกำใจ
ไม่มีใครหันมาเช็ดหน้า.....น้ำตาเอย .
.
..ด้วยอกหัก แล้วเล่า เศร้าหม่นหมอง
น้ำตานอง เจิ่งนา มาเฉลย
ด้วยหลงรัก หักอก ตกตามเคย
มาเอื้อนเอ่ย โดนหลอก ช้ำชอกใจ
..ฟ้าหม่นหมอง น้องนั้น มันสิ้นคิด
เอาดวงจิต ผูกพันธ์ จนหวั่นไหว
เมื่อรู้ตัว ระทม ขมทรวงใน
คนอะไร ทำได้ ให้ระอา
.
น้องจ๋า