ต่อไป →

[เกริกบุระ]

โอบกอดความเปล่าว่างอยู่อย่างนั้น
ในม่านของละอองฝันอันแผ่วหวาน
ฟังลมร่ำเพลงร้องของวันวาน
ค่อยคลี่บานยิ้มให้หัวใจตนฯ