ต่อไป →

[เกริกบุระ]

หอมกรุ่นดินกลิ่นอายของไม้ดอก
ในระลอกลมหนาวอีกเช้าหนึ่ง
คล้ายโลกพัดซัดพาเรามาตรึง
กับเช้าซึ่งยังคงจางคาค้างจำฯ

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

หอมกรุ่นดินกลิ่นอายของไม้ดอก
ในระลอกลมหนาวอีกเช้าหนึ่ง
คล้ายโลกพัดซัดพาเรามาตรึง
กับเช้าซึ่งยังคงจางคาค้างจำฯ

..ลมหนาวพัดโชยมาเข้าหน้าหนาว
เมื่อถึงคราวใจจดกำหนดย้ำ
ไล่ความมืดของราตรีที่มืดดำ
แดดโปรยร่ำเรืองรองของอรุณ


.

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]