ดอกดกย้อยห้อยสวยสำรวยยาว
กลิ่นหอมราวพฤกสวรรค์รังสรรค์สู่
ตลบอวลสวนไพรในฤดู
ยอดพธูต้นปีปกลีบรัญจวน
ช่อดอกพราวขาวผ่องของเจ้าหล่อน
มิย่อหย่อนสวยสมยามลมหวน
กลิ่นหอมเย็นเป็นเสน่ห์เล่ห์เนื้อนวล
อยากเชิญชวนผูกพันยามฝันนอน
เป็นไม้ต้นกล่นในไพรพฤกษา
คนนำมาปลูกไว้ให้กระฉ่อน
พระราชทานสานวาดราษฎร
เพื่อขจรพันธ์จ่ายกระจายพราว
ถิ่นพายัพนับหา "กาซะลอง"
เป็นชื่อของต้นปีปดอกกลีบขาว
แม้จะห่างต่างชื่อถือตามชาว
ชุมชนน้าวโน้มเอื้อพาเกื้อกูล
ขึ้นต่างถิ่นกลิ่นกรุ่นละมุนเดิม
อรุณเริ่มถึงลับมิดับสูญ
ในยามเศร้าเช้าสายคลายอาดูร
กลับเพิ่มพูนสุขใจเมื่อได้ดอม
ดั่งเสน่ห์เล่ห์กลมาปรนเปรอ
ทำละเมอเพ้อครวญเนื้อนวลหอม
กลิ่นปีปเจ้าเร้ากายคล้ายพยอม
ดั่งจะมอมมัวเมาชวนเคล้าเรียม
วันปีย์
