ต่อไป →

[วิชญะ วิชญ์]

สิ่งสมมุติ ...สิ่งสมมุติ ผุดจิต ล้วนมิจฉา ใช้ปัญญา ยั้งหยุด เป็นจุดหมาย ทุกรู้สึก ตรึกตรอง ว่าต้องตาย คงจะคลาย ความเขลา เข้าสักวัน ...ธุลีคลุ้ง พุ่งออก ใช่หมอกม่าน คือสังขาร คืนกลับ เมื่อดับขันธ์ ใครฤๅฝืน ยืนยง คงกระพัน ต้องสักวัน วางวาง ทิ้งร่างกาย ...สรรพสิ่ง จริงแท้ แค่สมมุติ ท้ายที่สุด เสื่อมทราม ไร้ความหมาย เมื่อกำเนิด เกิดก่อ ก็รอตาย สูญสลาย สิ้นหมด ตามกฎเกณฑ์              วิชญะ วิชญ์