ต่อไป →

[วิชญะ วิชญ์]

            

หลงเล่ห์ ...หลงเล่ห์เยื่อ เนื้อหนัง เนินมังสา ตัวตัณหา เติบโต จนโอหัง สติแตก แยกผละ ตบะพัง ยากจะยั้ง หยุดใจ คิดใคร่ครวญ ...แม้ฤๅษี ชีปะขาว ผู้กร้าวแกร่ง ยังแพ้แรง ราคะ โมหะ..หวน สมาบัติ มัดจิต ราวติดตรวน ยังเซซวน สร่างซา ด้วยกาเม ...นับประสา หาความ กับกามมนุษย์ ยิ่งยื้อยุด ยั่วกระสัน มิหันเห เอาความรัก ปักกมล มาปนเป หลงเสน่ห์ หน้าตา และคารม ...มรณา นุสติ ดำริเถิด เอาความ..เกิด แก่..ตาย ทำลาย..ข่ม ธาตุ..น้ำ..ดิน สิ้นไป ทั้ง..ไฟ..ลม เหลือทับถม เถ้าผี ธุลีกาย                วิชญะ