๐๐ ฤดูจน ๐๐

...ตื่นเช้าหมอง มองทาง ช่างเป็นทุกข์
ฤดูสุข อยู่ที่ไหน ใครลิขิต
กรรมเก่ายื้อ ฤาฟ้าแกล้ง แปลงชีวิต
หรือทำผิด ที่เรา จึงเศร้าตรม

...ทุกปัญหา สารพัน เบียดกันเข้า
มารุมเร้า เร่งขยับ คอยทับถม
เห็นใครผ่าน บ้านมา พาระทม
ใจหายจม หล่นอก ตกตะลึง

...กลัวจะเห็น เป็นเหล่า กลุ่มเจ้าหนี้
มาราวี วิวาท คาดไม่ถึง
มายึดบ้าน พานรถ กำสรดคะนึง
หรือมาดึง หม้อไฟ ไปจากเรือน

...คนหางาน วานจ้าง ช่างเงียบเหงา
ไร้แม้เงา ทดท้อ ดั่งรอเฉือน
โทรศัพท์ อับสาย มาหลายเดือน
เพราะเขาเตือน แล้วตัด วิบัติจริง

...นั่งระทวย งวยงง อยู่ตรงนี้
ทุกข์ฤดี เหมือนมัจจุราช ปีศาจสิง
จะหางาน การทำ ใจพร่ำติง
อายุยิ่ง เลยเลขห้า ชรากาล

...ไร้ความรู้ ดูเถิด เกิดมาต่ำ
เคยแต่รำ เพลงพร้อง ร้องประสาน
จะกอปรกิจ ชนิดไหน ไม่ชำนาญ
จะกลับบ้าน นอกไป ไร้เรือนนอน

...เพราะไม่มี ที่สักแปลง แหล่งบ้านเก่า
เหมือนเมื่อเรา เป็นเด็ก เล็กกระจ้อน
นาเก่าแม่ แปรกลาย ขายจากจร
แม้ฟูกหมอน สักใบ ยังไม่มี

...ทนอนาถ วาสนา ชะตาอับ
ดวงอาภัพ คิดไป ให้หมองศรี
แลซ้ายขวา หาทาง อย่างไรดี
หรือดิถี เราเข้าสู่ ฤดูจน...

************************************
..พระเอกดราม่า..
๙ พย.๕๙