ขุนพิธ-พระยาเศรษฐา

ขุนพิธ-พระยาเศรษฐา

วิไลวรรณจดจ้อง...............เด็กชาย
เขาอ่อนแอเรือนกาย..........แน่ไซร้
นางจึงกล่าวทักทาย...........โอนอ่อน
หยิบยื่นขนมให้.................ไขว่คว้าทันที

สารถีเร่งม้า.......................ทันใด
เหยาะย่างอำเภอใจ.............เชื่องช้า
นางจึงบ่ายหัวไป.................สอดส่าย
ดูท่าทางสีหน้า...................กู่ร้องอำลา

บรรดาโจรชั่วช้า.................หางแถว
คิดแค่จะแหวกแนว.............เลื่อนขั้น
สันดานส่อทางแมว.............ลักย่อง
พบซึ่งเหตุกระชั้น...............เชื่อได้ทุกสถาน

      ฯลฯ

ประสานมังค่าไว้................จีนประสม
ดูช่างงามเหมาะสม............ก่อสร้าง
แบบฝรั่งนิยม...................ชมชื่น
เรือนใหญ่มีลานกว้าง.........คลั่งไคล้รสนิยม

นานนม ณที่นี้...................ทำนา
แปรเปลี่ยนตามเวลา..........ห่างหน้า
เจริญยิ่งทันตา.................ไปทั่ว
จักย่างลงรถม้า................แน่แท้หลงทาง

บางทีบางสิ่งล้วน.............แปรปรวน
คน บ่เคยเรรวน................ส่อเค้า
โอกาสหมั่นทบทวน..........ทุกค่ำ
จำใส่ใจเหนือเกล้า............อยู่ด้วยบารมี

หลายชีวิตทั่วบ้าน............รอรับ
นายใหญ่ยืนสำทับ...........ร่วมด้วย
ทุกคนต่างคำนับ..............สงบนิ่ง
ฤๅแช่งกันมอดม้วย..........ต่อหน้าปราศรัย

วิไลวรรณกล่าวถ้อย..........สวัสดี
หยิบยื่นมิตรไมตรี.............อ่อนน้อม
มารยาท่าทางมี................โอนอ่อน
แลท่วงทีเพียบพร้อม.........แต่ดั้งไทยเดิม

ขุนพิธเสริมแต่งด้วย...........พจนา
พักตร์ผ่องเหมือนมารดา.....แน่แท้
เพียงแตกต่างแววตา..........เหมือนพ่อ
ตอนที่นางอุแว้..................เยี่ยมไข้มารดา

พระยาเศรษฐาท้วง.............สำทับ
บางเรื่องราวลำดับ..............เท่านั้น
จากไป บ่หวนกลับ..............คืนถิ่น
สุขชั่วชีวิตสั้น....................แค่ได้ทรงจำ
กิ่ง รัตนไตรมิตร