วัน..สุข

วัน..สุข

...เขียนจดหมาย จากเถียงนา มาถึงน้อง
ใช่เรียกร้อง ความสนใจ ให้คืนหา
แค่ส่งข่าว หวังเพียงน้อง มองท้องนา
หวังกานดา หันเยี่ยมยล คนบ้านไพร

...หลังเจ้าไป ไกลจากบ้าน พาลไม่กลับ
วันเดือนลับ คิดแล้วเศร้า เจ้าไปไหน
มิห่วงบ้าน ห่วงทุ่ง เข้ากรุงไกล
ลืมหรือไร แม่และพ่อ ท้อระอา

...ถึงปีใหม่ ท่านขุ่นข้อง น้องไม่กลับ
สงกรานต์นับ ปีพ้นผ่าน นานนักหนา
เจ้าอยู่ไหน นะนวลน้อง ลืมท้องนา
ลืมข้าวกล้า ลืมคมเคียว เคยเกี่ยวรวง

...เจ้าอยู่นั่น คงไร้ทุกข์ สนุกมาก
ลืมลำบาก ลืมพี่นี้ ที่แหนหวง
ลืมน้ำคำ เสียสนิท อย่าคิดทวง
ลืมคนควง ลืมคันไถ ไม่เหลียวมอง

...คนเมืองกรุง พี่เคยเห็น เล่นเฟสบุ๊ก
โพสต์สนุก ภาพก็ดี ไม่มีสอง
แต่เบื้องหลัง ใช่เหมือนเห็น เป็นเหมือนมอง
ภาพใดหมอง ดูไม่ดี ไม่มีลง

...เขาเลือกคัด แต่ภาพที่ ดูดีสวย
ใช้แอฟช่วย เปลี่ยน "อีกา" มาเป็น"หงส์"
เปลี่ยนคนอ้วน เป็นนางแบบ พี่แอบปลง
หลอกให้หลง เพราะสวยสิ้น ถวิลมอง

...ส่วนชายหนุ่ม ยามเขาโพสต์ โสดและหล่อ
เศร้าจริงหนอ ตามไม่ทัน จะพลันหมอง
เพราะเรื่องจริง ถ้าน้องเห็น เขม้นมอง
เขาประคอง พันผูก มีลูกเมีย

...ส่วนของใช้ หรูหรา เขาหาแต่ง
ให้ดูแพง เริดและดี ไม่มีเสีย
ใช้รถแพง เสื้อผ้าหรู ดูเหมือนเฮีย
คล้ายอาเสี่ย รับเหมา ดั่งเขารวย

...หากเจ้าเห็น เบื้องหลังนี้ ดั่งพี่ว่า
รีบคืนนา คืนสู่เหย้า เจ้าคนสวย
มีพ่อแม่ ได้อยู่ใกล้ แม้ไม่รวย
เห็นโลกสวย กว่ามุมไหน ที่ใครมี

..อ่านจดหมาย จนครบ เมื่อจบแล้ว
ขอน้องแก้ว จงหวนทุ่ง ลากรุงศรี
ลากรุงเทพ ที่ลวงหลอก บอกลาที
แม่ พ่อ พี่ จะคอยรับ เจ้ากลับ..เอย

.....TOP GUN...

(ปล. ....วันสุข..ไม่ใช่เป็นวันที่มีเงินเยอะๆ แต่เป็นวันที่เราได้กลับมาอยู่พร้อมหน้า
คนที่เรารัก การกลับมาพบกัน พร้อมหน้ากันเมื่อไหร่ วันนั้นแหละ "วันสุข" ของจริง
..ขอขอบคุณ..เจ้าของภาพ..เธอกำลังยืนอ่านอะไรก็ไม่รู้ ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ
เพราะคิดว่าเธอคงยืนอ่านจดหมายจากใครสักคน เลยทำให้มาเขียนบทกลอนนี้)