**** กล่อมนิทรา ****

**** กล่อมนิทรา ****

กอบดาวเดือน เกลื่อนฟ้า นภากว้าง
ผูกโยงยาง สร้างร้อย เป็นสร้อยสวม
ขึ้นเส้นสาย ย้ายเย้า เอามารวม
บรรจงสรวม สายสร้อย ให้กลอยใจ

จับหริ่งหรีด เรไร พิไลร้อง
มาเกลี่ยกรอง ซร้องสรวล ทวนเสียงใส
เสริมเสนาะ ไพเราะรื่น ชื่นหทัย
ให้จอมใจ ไหลหลับ กับนิทรา

เรื่องขุ่นข้อง หมองไหม้ อย่าได้คิด
ข่มตาปิด สนิทแน่ว แก้วตาจ๋า
ลืมเรื่องเก่า เร้ารุ่ม กลุ้มอุรา
เร่งทิวา ราตรี ที่พราวพรม

โอ้...ละหนอ สะล้อเสียง สำเนียงร้อง
กล่อมให้น้อง ล่องลอย พลอยสุขสม
พี่จะกอด สอดใจ ให้เอวกลม
เร้าอารมณ์ ชมรื่น จนชื่นทรวง

จะไม่ยอม เภทภัย ใดใดผ่าน
คอยเป็นด่าน ต้านไว้ เพราะใจหวง
จะไม่ให้ ใครต้อง ของทั้งปวง
คอยป้องดวง ใจไว้ มิวายวาง

แล้วสลัก ปักซ้ำ คำว่ารัก
ตรึงตระหนัก สักสาย เป็นลายขวาง
บนปลอกหมอน นอนแนบ แอบใจนาง
จนรุ่งสาง สร่างแสง แห่งจันทร์จร

กระซิบแผ่ว แก้วหู โฉมตรูเอ๋ย
พร่ำเฉลย เอ่ยวจี ที่ปลายหมอน
ว่ารักเจ้า จริงแน่ แม่บังอร
เจ้าจงนอน พักร่าง กลางอกไอ

จะ กก กรุ่น อุ่นอบ ให้สบสุข
คอยโลมรุก จูบจิต พิสมัย
จะรักหลง อนงค์นาฏ ทุกชาติไป
โอ้ดวงใจ จงหลับ ลงกับทรวง.

.....................*-*......................

เริงอักษร
๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙