
ระอุแห้งแล้งหายด้วยสายน้ำ
เย็นชุ่มฉ่ำราดกายพอคลายไหว
แต่ร้อนรุ่มสุมหน่วงอยู่ทรวงใน
ทำอย่างไรจึงผ่อนลดทอนลง
เฝ้าคำนึงถึงเธอคิดเจอหา
อยากพบหน้าตาสบซบด้วยหลง
หนทางใยไกลนักแทบจักปลง
โอกาสลงชิดใกล้คงไม่มี
แม้ตัวไกลใจคงพะวงถึง
แค่เพียงพึ่งกลอนกานท์ผ่านโฉมศรี
อยากระบายคลายจิตสักนิดดี
ก็พร้อมที่จะบอกไม่หลอกใด
คงเพียงร่ำพร่ำเพ้อละเมอเดี่ยว
ไม่ใช่เกี้ยวแค่เผยเฉลยไข
อยากจะบอกตอกย้ำความในใจ
หากเยื่อใยเธอมียินดีฟัง
ทุกวันนั่งภวังค์ไหวเหมือนใจหลุด
เป็นรักคุดหรือไรไร้ความหวัง
สำนึกกายหลายหลากมากประดัง
คงเพ้อคลั่งผู้เดียวเปลี่ยวเอกา
อยากสรุปบุพเพสันนิวาส
ของเมื่อชาติปางก่อนย้อนมาหา
ได้ร่วมเรียงเคียงข้างมิร้างลา
วาสนาถ้ามีคงชี้ทาง
วันปีย์