ต่อไป →

[สิมิลัน]

* ปลายคลื่นครวญ* เคียงข้างเคยเลยคืนตอนคลื่นคลั่ง ปลายเสียงสั่งส่งส่ายสายตาสอง คราวดึกม่านผ่านมัวลืมตัวมอง กอดตระกองกิ่งแก้วด้วยแผ่วกร สูดกลิ่นหอมออมหวงดุจสรวงให้ ตรึงฤทัยทั่วถ้วนล้วนเกินถอน สนิทแนบแอบอุ่นละมุนนอน ด้วยอาวรณ์จิตหวั่นสวรรค์วาย เห็นดาวเกลื่อนเลื่อนก่อคลอกิ่งเกี่ยว ดวงจันทร์เสี้ยววาวส่องมองเป็นสาย พลิ้วหมู่เมฆเสกมนตร์จนมากมาย ลอยละลายร่างลับหลับมิลง ยากลืมเลือนเยือนล่องท่องฟ้าลิ่ว ยังโหยหิวมิห่างนะนางหงส์ คิดครั้งใดใจดุจหลุดแดนดง สักวันคงสนองค่าคว้ามาครอง.                 สิมิลัน