ต่อไป →

[parinya]

สุดหัวใจไม่มีเขตมาขวางกั้น
แว่วรำพันสำเนียงเสียงใครหนอ
ตะวันดับลับภูผามาเฝ้ารอ
จันทร์กระพ้อรอใครในค่ำคืน

เสียงสะอื้นฝืนใจยังรู้สึก
จิตสำนึกรู้ได้ใช่จำฝืน
เสียงภำษาสื่อสารกานต์ยั่งยืน
เจ้าหยิบยื่นเยื่อใยเผยไมตรี

เป็นคู่คิดคู่เขียนเรียงอักษร
ประดิษฐกลอนสอนอ้างทางวิถี
เป็นเงาน้ำท่ามกลางหว่างฤดี
เป็นกวีข้างเคียงเสบียงใจ