ต่อไป →

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

ความหลังฝังใจ

** เมื่อหลับตาภาพเก่าเฝ้าหลอกหลอน แม้ยามนอนก็ผวาพาใจสั่น คิดถึงน้องต้องสะอื้นทุกคืนวัน พาโศกศัลย์เฝ้าอาลัยไม่เว้นวาย ** ลืมไม่ได้ความหลังยังฝังจิต นั่งไม่ติดนอนไม่หลับกระสับกระส่าย ภาพสองเราหลอกหลอนไม่คลอนคลาย ดูช่างคล้ายมัจจุราชเฝ้าฟาดฟัน ** มองออกไปในสวนยิ่งชวนเศร้า เห็นนกเคล้าคลอคู่ดูสุขสันต์ หยอกเย้าเล่นเคลียคลอพะนอกัน อิจฉามันทั้งคู่อยู่ในใจ ** ฝูงผีเสื้อเฝ้าดอมดมชมดอกไม้ อยู่ชิดใกล้เป็นคู่คู่ดูขวักไขว่ มีความสุขตามประสาของนกไพร มิรับรู้ว่าผู้ใดใกล้จะตาย ** โอ้อกเอ๋ยเกิดมาช่างน่าเศร้า ต้องปวดร้าวนึกขึ้นมาน่าใจหาย มีรักแล้วต้องขืนขมตรมใจกาย เหมือนกับตายทั้งเป็นเช่นตัวเรา ** โลกหนอโลกทำไมช่างใจร้าย มาทำลายเหมือนกับว่าพาไปเผา ให้มอดไหม้หมดเยื่อใยไม่เหลือเงา มีใครเล่าจะเมตตา..... หาไม่มี

กัลปังหา  ดอกไม้แห่งท้องทะเล
บ้านกัลปังหา

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]