ต่อไป →

[พรระวี]

    แพเมฆส้มริ้วกระจายยามใกล้ค่ำ
สายลมฉ่ำเยือกอุราเมื่อฟ้าหมอง
ฝนเริ่มโรยโปรยปรายรายละออง
เป็นฝอยฟ่องพรมชื้นทั่วผืนนา

นมแมวส่งกลิ่นกรุ่นละมุนเศร้า
จับใจร้าวสะท้านทรวงด้วยห่วงหา
ให้อัดอั้นกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา
ในเวลาสายัณห์อันลางเลือน

ขลุ่ยบ้านนาใครหนอมาคลอแผ่ว
วะหวิวแว่วปานมีดมากรีดเฉือน
เป็นเพลงรักเพลงพ้อปนล้อเตือน
ถึงผู้เพื่อนหม่นตรมขมอุรา....

เพื่อนเอยเพื่อน......คนเราก็เท่านี้
ความสุขสมเคยมีอาจหนีหน้า
อย่ามัวแต่ตรอมตรมจมน้ำตา
ในปลายฟ้าความหวังยังรอเรา

ขลุ่ยหรี่เสียงขับขานเพลงหวานพลิ้ว
เลื่อนไหลนิ้วซับความหม่นของคนเหงา
แล้วเพลงหวานเหือดหายในลำเนา
ณ ถิ่นเก่าปลายนาใกล้ราตรี..