ต่อไป →

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

ศิลปินพ่าย

...ศิลปินผ้าขะม้าดูน่ารัก
เมื่อผินพักตร์เหลียวหน้ากลับมาหลัง
ใจจะขาดแหว่งวิ่นแทบภินทุ์พัง
เพราะเบื้องหลังนองน้ำตาคราอับจน

...เคยวาดภาพโฉบเฉี่ยวไม่เปลี่ยวเปล่า
ด้วยสองเราร่วมทางสร้างเหตุผล
พี่วาดรูปหันจูบน้องสุขสองคน
มาสับสนเมื่อน้องมีสองใจ..

...หนึ่งหญิงสองชายน่าอายนัก
รสพิษรักไม่มั่นคงแสนสงสัย
สาปแล้วความรักขอผลักไกล
ศิลปินพี่ใหญ่..จะจดจำ.

.......พี่ใหญ่.......

.

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..น่าสงสาร ปานว่า ใจจะขาด
มานั่งวาด ดอกไม้ ให้งามขำ
นุ่งขะม้า ท่าบอก หลอกให้จำ
ระวังคำ นินทา ว่ายากจน

..มีบ้านใหญ่ ในเมือง ที่เรืองรุ่ง
มาคุยฟุ้ง จนยาก ชักสับสน
ควงสาวเดี่ยว เที่ยวกัน วันละคน
แล้วมาบ่น อกหัก รักไม่จริง

น้องจ๋า

ดูบ้านช่อง ของคนจน  555

[เริงอักษร]

**โบราณหลอก บอกเล่า ตอนเราเด็ก
ให้เก่งเลข เก่งภาษา ช่างน่าขำ
เป็นเจ้าคน นายคน โยนให้จำ
สิ่งที่ทำ สิ่งที่ได้ ไม่สมกัน

**ต้องเปลี่ยนใหม่ เอาใจนาย ให้มากหน่อย
เงินเดือนน้อย คอยเลียแข้ง แย่งลงขัน
นายต้องการ อ่านใจได้ หาให้พลัน
ไม่ขยัน งานบ่เดิน เงินเดือนแพง

**ต้องหนีมา เป็นกวี ที่ตกยาก
ทนลำบาก มากล้น จนหน่ายแหนง
เป็นศิลปิน กินมาม่า ค่าไม่แพง
พรหมยังแกล้ง ให้แล้งรัก หนักกว่าเดิม.

.....โพสไม่ทันคุณหมอ ไม่แก้สัมผัสและ เอากลอนนี้แหละ ฮี่ ฮี่.....

เริงอักษร

 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

    ใครเร็ว ใครได้ ก๊าบๆๆๆๆๆ

[เริงอักษร]

**แม่ก๊าบก๊าบ เดี๋ยวก็งาบ ให้จมเหงือก
เสียแรงเลือก อักษร ต่อกลอนเสริม
ให้พี่ใหญ่ ได้คึกคัก หนักกว่าเดิม
สัมผัสเติม เลยไม่แตะ เพราะแม่คุณ.

......ฝากไว้ก่อน ไม่ยอมหรอก ฮิ ฮิ......