บทเพลงแห่งสายฝน

บทเพลงแห่งสายฝน
.
เมื่อบทเพลง แห่งสายฝน นั้นหยุดลง
ได้แต่ยืน งุนงง อย่างโดดเดี่ยว
มองทางไหนไม่มีใครอยู่คนเดียว
ช่างแสนเปลี่ยวหัวใจในครรลอง
.
ยามนึกถึงฤดูใบไม้ร่วง
แสนซาบทรวงสุขสมไม่ตรมหมอง
แต่บัดนี้ย้อนหวนกลับมามอง
อยากจะยืนร่ำร้องสนองใจ
.
เมื่อภาพยังติดตา ไม่ล้าถอย
ได้แต่คอยความเศร้ารุกเร้าใส่
อยากจะยกความจำนี้ หนีออกไป
แล้วจะทำอย่างไร ไร้ที่พิง
.
เมื่อบทเพลงแห่งสายฝนนั้นหยุดลง
แต่ความจำนั้นยังคง ไม่ทอดทิ้ง
อยากจะเอาออกไปไม่ประวิง
ได้แต่นิ่งอยู่อย่างนี้ ที่หัวใจ...
.
เธอจากฉันไปเมื่อวันที่ฝนซ่า
แต่ทว่าผ่านมาหลายฝนแล้ว
เธอกลับไม่เคยจากฉันไปเลย.
.
หมาป่าเดียวดาย

ภาพอินเตอร์เน็ต

.