ต่อไป →

[สิมิลัน]

ยิ่งดึก..ยิ่งนึกถึงเธอ *เวลาล่วงห่วงหานิทราเจ้า ใจพี่เหงาคร่ำครวญชวนสงสาร เข็มนาทีชี้ชัดรัตติกาล คงเลยผ่านครึ่งคืนฝืนพะวง *น้ำค้างเริ่มเพิ่มหนักชักหนาวสั่น มองดูจันทร์กลางฟ้าพาลืมหลง กอดตัวเองเกรงไซร้ไม่อุ่นคง เท่าอนงค์หนึ่งน้องปองหทัย *หยิบแพรผ้ามาห่มกันลมพัด ชายสะบัดโบกพริ้วจนปลิวไหว มันสับสนจนแต้มแย้มความใน คิดถึงใครหรือเปล่าเฝ้าถามตัว *ความอุ่นเอยเคยคุ้นการุณย์พี่ ณ.วันนี้เหือดหายกลายสลัว มีแต่หมอกหลอกเห็นเป็นสีมัว ใจหวาดกลัวถึงเช้านะ..เจ้าเอย. *สิมิลัน* ๑๖ กันยายน ๒๕๖๑