อย่าให้อายวัว อายควาย (นะน้อง)

อย่าให้อายวัว อายควาย (นะน้อง)

..เจ้าจากบ้าน ไปหลายปี พี่คิดถึง
เฝ้ารำพึง คอยฟังข่าว เฝ้าห่วงหา
ก่อนเคยสนุก ทุกเช้าเย็น เห็นขวัญตา
กลับทิ้งนา เจ้าหมายมุ่ง เข้ากรุงไกล

..ถึงหลายปี ก็ผ่านเลย มิเคยกลับ
เจ้าหายลับ แม่ไม่รู้ น้องอยู่ไหน
วันสงกรานต์ พ่อแม่ห่วง ดั่งดวงใจ
เจ้าอยู่ไหน ไยเพลินกรุง ทิ้งทุ่งทอง

..เข้าพรรษา งานบุญเลย ก่อนเคยเห็น
คืนจันทร์เพ็ญ ไร้ตัวเจ้า เหงาคูณสอง
ออกพรรษา ทอดกฐิน ถวิลมอง
ไร้เงาน้อง งานแข่งเรือ ไม่เหลือใคร

..รู้หรือเปล่า ยามมีข่าว สาวถูกฆ่า
ทุกคนพา เช็คข่าวเจ้า เฝ้าหวั่นไหว
ขออย่ามี ชื่อของเจ้า เศร้าฤทัย
เจ้ารู้ไหม แม่ท่านเพ้อ ชะเง้อมอง

..หวังใจเพียง อย่าเชื่อง่าย ชายรุมล้อม
มารุมตอม หมายปองเฝ้า เป็นเจ้าของ
หว่านคำหวาน ตรองดีก่อน วอนเนื้อทอง
คิดถูกต้อง พ่อแม่ชื่น ระรื่นใจ

..อันหมูหมา ทั้งเป็ดไก่ ใครก็รู้
ขายได้อยู่ มีราคา มาแต่ไหน
อีกวัวควาย กินแต่หญ้า มาแต่ใด
ยังขายได้ คนมากมี ตีราคา

..แล้วตัวเจ้า เป็นสาวนา มาจากทุ่ง
หากหลงกรุง วางตนผิด คิดบ้างหนา
ทำหัวสูง แจกรักไป ไร้ราคา
“หากต่ำค่า ถูกกว่าควาย” พี่อายแทน

....TOP GUN...

(วันนี้ขับรถออกไปต่างจังหวัดเห็นทุ่งนา 2 ข้างทาง ขาดน้ำ ก็อดคิดถึงความรักของหนุ่มสาวชาวนา
ประมาณว่า "ขวัญ กับ เรียม" ไม่ได้....เพราะเวลานาแล้ง ไม่มีน้ำ..หนุ่มสาว ก็เข้ากรุง เพื่อหางาน
หาเงิน เพื่อจะได้หาเงินส่งกลับไปให้พ่อแม่ทางบ้าน แต่บางคนมาแล้วก็เพลินกรุง หลงแสงสี กู่ไม่กลับ
คือไม่ยอมกลับไปบ้านก็มี เพราะไม่อยากกลับไปทำนาเพราะลำบาก ปล่อยให้พ่อแม่ พี่ๆ น้องๆ ทางบ้าน
คอยฟังข่าวด้วยใจจดจ่อ บางทีมีข่าวฆ่าข่มขืน ก็ตามข่าวอย่างทุกข์ใจว่า จะมีชื่อลูกของตัวหรือไม่
รอว่าเมื่อไหร่จะกลับ งานบุญประเพณีประจำปี ก็ไม่กลับ ..เลยเกิดแรงบันดาลใจแต่งกลอนนี้ขึ้นมา
ทำนองว่า อัน หมู หมา กา ไก่ อีก วัว ควาย ล้วนมีราคาทั้งนั้น คนเรา เมื่อเกิดเป็นผู้หญิง
แน่นอนต้องมีคุณค่า มีราคา อย่าไปแอบมีแฟน มีสามี โดยพ่อ แม่ ไม่ได้ "ค่าสินสอด" เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น
"จะอายวัว อายควาย"...ประมาณนี้ ครับ เพราะควายบางตัวมีราคา ตัวละเป็นแสนๆบาท แล้วทำไมจึงหนีตาม
ไปอยู่กับผู้ชายฟรีๆ แบบไม่มีราคา จึงตั้งชื่อบทกลอนนี้ว่า "อย่าให้อาย ควาย (นะน้อง)" เหมือนเป็นคำเตือนจาก
"หนุ่มนา คอยแฟน" ครับ)