แล้วทำไม..ไยเธอหวาน

แล้วทำไม..ไยเธอหวาน

..ยินเสียงแผ่ว แว่วสำเนียง ส่งเสียงหวาน
ดั่งน้ำตาล ราดรินรด มดร่วงผลอย
จมความหวาน สุดหาญหัก รักจึงคอย
แม้นหวานอ้อย ฤาหวานเล่า เท่านงคราญ

..อันหวานอื่น หมื่นของหวาน แม้นตาลเปรียบ
ยากจะเทียบ หวานเป็นหนึ่ง ซึ้ง“คำหวาน”
“หวานถ้อยคำ” สำเนียงรัก มักเนิ่นนาน
แม้กาลผ่าน เมื่อหวนคิด ตรึงติดตา

..“หวานน้ำเสียง” ที่หยดย้อย ถ้อยสลัก
“หวานรสรัก” มิเคยสิ้น ถวิลหา
“หวานลิ้น”รส แรกรักหมด รสผักปลา
“หวานอุรา” ยามหลับฝัน ฉันหนุนนอน

..หวานซื่อซื่อ ถือความรัก ยากหักจิต
หวานคู่ชิด เรียก“หวานใจ” ใครหนอสอน
“หวานเป็นลม” ตรมคำเขา ที่เว้าวอน
โบราณสอน "คำจริง"หนา เป็น"ยาใจ"

..แต่ไยเจ้า ต้องเฝ้าหวาน จนฉันคิด
หวานเสพติด หากไม่หวาน ฉันหวั่นไหว
เธอหวานมาก หวานเป็นหนึ่ง ซ่านซึ้งใจ
อยากรู้ใจ ว่าทำไม "ไยเธอ..หวาน”

......พยัคฆ์......

(คำเตือน : เว็บนี้ช่วยกรุณาลดความหวานกันหน่อย เพราะความหวาน
แม้ไม่เป็นอันตรายต่อหัวใจของหนุ่มสาวโดยตรงแต่เป็นอันตราย
ต่อสุขภาพของเราได้...โดยเฉพาะผู้ที่เสพติดความหวานบ่อยๆ..
ระวังจะเป็น“โรคเบาหวาน” ขึ้นตา...)