สายลม..ที่พรมพร่าง..อยู่ข้างเธอ

สายลม..ที่พรมพร่าง..อยู่ข้างเธอ

หากเธออยู่ แห่งไหน ขอให้รู้
ฉันเฝ้าดู ทุกเช้า-เย็น ไม่เว้นว่าง
ฝนยังหยุด แดดไม่ออก หมอกยังจาง
ฉันใช่วาง เอาใจออก อยากบอกเธอ

แม้ถูกว่า โน่น-นี่-นั่น ฉันรู้หมด
แสนรันทด จนใจช้ำ ย้ำเสมอ
เกิดเป็นชาย ผิดก็พร้อม ยอมก้มเธอ
จะไม่เผลอ ย้อนคำให้ ผิดใจกัน

ด้วยจากกัน เพราะยังรัก จึงหนักจิต
ทุกวันคิด จิตประวิง นะมิ่งขวัญ
จะจากไป ใจยังห่วง ดวงชีวัน
ครั้นอยู่ฝัน ไม่ยั้งคิด ทำผิดพัง

จึงเก้-เก้ กัง-กัง ยังไม่ห่าง
เดินหนีบ้าง ครั้นเลยลับ กลับถอยหลัง
เดินหน้าหนึ่ง แล้วถอยมา ละล้า-ละลัง
กลับได้ฟัง คำคนกล่าว แล้วเศร้าใจ

บ้างก็ว่า มาลวงหลอก แล้วบอกหนี
คนไม่ดี ไร้จุดยืน ลื่นไถล
มาหว่านคำ วอนหวาน เผาผลาญใจ
ตรองกลับไป คำเขานี้ มิมีจริง

เขาคงเอา มาตรฐาน เขาผ่านพบ
ชายที่คบ ทำช้ำชอก มาหลอกหญิง
ยามฉันบอก ว่าหลอกเศร้า เล่าไม่จริง
จำต้องนิ่ง แล้วห่างหาย เหมือนสายลม

จะตอบโต้ ไปทำไม เพราะใจภักดิ์
เก็บความรัก หวังใจชื่น ทิ้งขื่นขม
ยินวาจา พาใจเศร้า ร้าวระบม
สุดระทม คำประจาน หักหาญใจ

แต่ด้วยเกิด มาเป็นชาย จำหายเงียบ
จะอยู่เปรียบ เอาชนะ หาได้ไม่
ส่งคำวอน ให้แว่วเพียง แทนเสียงใจ
ทิ้งคำไว้ เพียงคำแผ่ว แว่วสายลม

ว่าเธออยู่ ณ ที่ไหน ขอให้สุข
ไร้ความทุกข์ สุขหัวใจ ไร้ขื่นขม
ยามทุกข์ใจ เธอรู้ไว้ ในสายลม
รักพร่างพรม อยู่โดยรอบ...ฉันปลอบเธอ

....พยัคฆ์....