ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

    

ถึงคนดี ที่ชายแดน ..หากแม้เหงา ดาวพราว เกลื่อนราวฟ้า สาดแสงมา ช่วยคลาย กายอบอุ่น ต่างกับฉัน วันนี้ ไม่มีคุณ ห่างไออุ่น ห่อเหี่ยว เหงาเดียวดาย ..ฝากสายลม พรมพลิ้ว หวิวโบยโบก ไปกรรโชก บอกความ ยามห่างหาย ฝากแสงเดือน โชนสว่าง พราวพร่างพราย คนใจร้าย ห่วงหวง เหมือนลวงตา ..ดึกป่านนี้ กี่ยาม ตามไปอ้อน หรือว่านอน เหน็บหนาว ร้าวนักหนา คอยปกป้อง ผองศัตรู ผู้รุกมา เพื่อรักษา ดินไทย ให้จีรัง ..อยู่ชายแดน แสนห่วง ทุกท่วงที่ ใช้ร่างพลี  เพื่อผู้  อยู่เบื้องหลัง นอนดูดาว พราวพร่าง อย่างระวัง หูนั้นฟัง เรไร  กล่อมให้นอน ..ฟ้าเบื้องบน  หม่นหมอง เหมือนร้องไห้ เธอกลับกลาย ลุ่มหลง  ปลงสิงขร ลืมหน้าที่  ลืมนภา  ลืมป่าดอน ไปหลงอ้อน วอนเว้า  สาวร้อนแรง ..ฝากดวงดาว  พราวพร่าง  กลางย่ำรุ่ง อย่าหลงกรุง มัวกมล จนรุ่งแจ้ง คนใจร้าย  กลับป่า อย่าระแวง สาวแก้มแดง คอยพี่ ...อยู่ที่เดิม .                 น้องจ๋า

.
.
.
.