ฟ้า หลังฝน

.
.

........ฝนตกอีกแล้วหรือ .........
...บ่อยมากนะ ที่ฉันเฝ้ามองหยดน้ำที่ไหลเป็นทาง
ลงมาทางหน้าต่าง มันร่วงลงมาเป็นสาย เหมือนม่าน เมื่อกระทบแสงไฟ
ก็ระยิบระยับ เหมือนฝังเพชร
ฝนตกแล้วเหงา...
คิดอะไรไม่รู้.........
ฝนบางเม็ด กระเด็นมาโดนหน้า
ทำให้เย็นซ่า......ชื่นใจ
ฉันยังจำได้ .....
เราเคยนั่งมองหยาดฝน...แบบนี้......แบบนี้.....
แล้วเธอบอกว่า อยากออกไปวิ่งเล่นข้างนอกจังเลย เพื่อรำลึกถีงสมัยที่ยังเป็นเด็กๆ
เล่นน้ำฝนอย่างไม่รู้ร้อน รู้หนาว

เธอบอกว่า.....
ฉันเหมือนหยาดฝน... ที่ทำให้ชีวิตเธอเย็นลง
เหมือนไฟ...ที่ทำให้เธอคลายความเหน็บหนาว
เหมือนแสงอ่อนของดวงอาทิตย์...ที่ทำให้เธออบอุ่น ทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้
และเหมือน น้ำแข็งที่เหน็บหนาว...ทุกคราวที่เธอทำผิด

...เธอบอกว่า ฉันสามารถเป็นอะไรได้ทุกอย่างที่เธออยากให้ฉันเป็น
เรานั่งอิงแอบกัน มองสายฝนที่โปรยปราย โดยไม่รู้เบื่อ...

...วันนี้ .
...สายฝนโปรยปรายลงมา อย่างวันก่อนๆ.....

แต่.......หัวใจฉันเย็นเยียบ
ข้างๆฉัน ไม่มีใคร............
ฉันได้แต่นั่งมองสายฝน แต่เพียงเดียวดาย....
เม็ดฝน กระเด็นถูกใบหน้า เม็ดแล้ว ....เม็ดเล่า......
มันหนาวเหน็บเข้าสู่ขั้วหัวใจ....
ม่านน้ำตา .........มันบดบังหยาดฝนอันงดงามไปเสียหมด

.....ในชั่วชีวิตหนึ่ง....ไม่เคยเสียดายเลย...ที่เคยมีความอบอุ่น
ผ่านเข้ามาสู่หัวใจที่บอบบางดวงนี้..แม้จะเป็นเวลาอันสั้นๆ

......แต่...ทว่า เหมือนจุดประกาย ให้โลกตื่นจากความไร้เดียงสา
และทำให้รู้ว่า โลกภายนอกกะลานั้น ยังกว้างไกล.........

เพื่อที่จะได้เตรียมตัว...ผจญ กับความเป็นจริง..ด้วยตัวของตัวเอง

............ฝนหยุดตกแล้ว ท้องฟ้ากลับสว่างไสว

ใครนะบอกว่า
.........ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใส สว่างไสว สุดจะเปรียบปาน.....

เชื่อแล้วค่ะ........ว่าจริง.....