ต่อไป →

[อาลีบาบา]

เศรษฐีเพ่งสุสาน(ท่อนจบ)
 

อิสตรีอยู่เหย้า                  ศรีเรือน  
คำพ่อสอนลบเลือน           แม่บ้าน    
ฤๅขาดแม่ตักเตือน            สอนสั่ง
จึงขี่หลังเกียจคร้าน          ย่างพื้นปฐพี

คหบดีอย่าได้                   กังวล
หนามย่อจะทานทน          ฝ่าเท้า
บังเอิญผ่านถนน              จึงช่วย แม่นา
นางส่งสายตาเย้า           กริ่มยิ้มสุขสราญ
                                        
คุณอาจารย์ช่วยเกื้อ     หนุนนำ
จงใส่ใจจดจำ              อย่าทิ้ง
ขอบใจท่านสักคำ        สักหนึ่ง ก็ดี      
ฤๅแค่คำกลอกกลิ้ง       นิ่งไว้ตามกระแส
                           ฯลฯ
แลพักตร์รูปหล่อแม้น       วิไลวรรณ
งามยิ่งพิมพ์เดียวกัน         ถ่องแท้
 มารดาที่อาสัญ                 อาจใช่
โจทย์ค่อยรอนางแก้         สู่รู้ชายคา
กิ่ง รัตนไตรมิตร

[pichaitungprakhon]