สิ่ ง ที่ ไ ม่ ค า ด คิ ด

สิ่งที่ไม่คาดคิด ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ

เช้าวันหนึ่ง ขี่จักรยาน
ออกไปหาของกินแถวๆ หน้าหมู่บ้าน
ไปตรงไหนก็มีล๊อตเตอร์รี่ขาย เพราะใกล้ถึงวันหวยออก
เรียกให้ซื้อจนรำคาญ
ทีแรกกะว่าจะซื้อสักใบ แต่เขาเรียกจนเราหงุดหงิด
อารมณ์บ่ จอย ซื้อไปก็คงไม่ถูก เลยไม่ซื้อ

แต่ทำให้นึกถึงเรื่องนี้เมื่อปลาย ปีที่แล้ว
วันนั้นจอดรถหน้าร้านขายอาหารร้านหนึ่ง
พอลงจากรถก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
เดินเข้ามาหา เราก็กลัวสิ เพราะคนสมัยนี้ถึงแต่งตัวดี
เป็นโจรเยอะแยะ
แต่ตรงนี้มีคนมาก ทำให้ใจชื้น พอเขาเดินเข้ามาใกล้ก็พูดว่า
" ขอโทษ นะครับ น้องครับ คือผมโดนล้วงกระเป๋าเงินไม่เหลือเลยครับ"
ตามตำราเปี๊ยบเลย แต่คิดในใจ นะคะ
"มาจากต่างจังหวัดด้วยล่ะสิ "
น๊านนน ย้อนไปเลย จะได้รู้ว่าเรารู้ทัน
"เปล่าครับ ผมอยู่กรุงเทพ "
"อ้าวก็กลับบ้านสิ นั่งแท๊กซี่ ให้ไปเอาเงินที่บั้านก็ได้นี่ "
"มันไกลครับ ผมอยู่ฝั่งธน "
"แล้วมาทำอะไรที่จังหวัดนนท์ล่ะ น่าเชื่อจริงนิ "
"เชื่อเถอะครับ ผมชื้อนิพนธิ์ ครับ ทำงานที่....ฝั่งธน แต่มาธุระ
ผมต้องการเงิน แค่ 30 บาท แต่ผมมีของแลกเปลี่ยนครับ"
"จะเอาสร้อยคอทองคำมาแลกน่ะสิ ไม่หลงกลหรอก
อย่าเลย ไปหลอกคนอื่นเถอะ"
"ไม่ใช่ครับ แต่ผมมีล๊อตเตอร์รี่ 1 ใบ ครับ เพิ่งซื้อ เมื่อเช้าวันนี้เองครับ
ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อเลยไม่ถูกล้วงไปด้วยครับ ผมไม่หลอกครับ"
" ขำอ่ะ ไปแล้วนะ ฉันไม่หลงกลคุณหรอก ไปหลอกคนอื่นเถอะ"
"จริงครับ นี่บัตรประชาชนของผมครับ"
"บัตรปลอมเยอะแยะ อย่าเลย"
"โธ่ น้องครับ แค่นี้ผมก็อายแทบแย่แล้ว แต่ผมจนใจจริงๆ เห็นน้องดูหน้าตาดี
มีเมตตาผมเลยด้านหน้ามาขอความช่วยเหลือ
แต่ไม่เป็นไรครับ ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร "
เออนะคนเรา แต่มาคิดอีกที เงินแค่ 30 บาท
แค่นี้เอง คิดว่าทำบุญ
ถึงแม้ว่าเขาจะหลอก แค่คิดว่าทำบุญ ก็ได้บุญแล้ว
"เอาเหอะ ให้แล้วกันนะ แค่ 30 บาท จะเอาไปทำอะไรได้"
"ผมจะนั่งรถเมล์ครับ กลับที่ทำงาน "
"โอเคค่ะ ขอให้โชคดี นะ ไปล่ะ"
"เดี๋ยวครับ รับล๊อตเตอร์รี่ใบนี้ไปด้วยครับ
ผมตั้งใจจะตอบแทนครับ
ขอทราบชื่อได้ไหมครับถ้ามีเบอร์โทรฯ ที่ทำงาน
ขอด้วยนะครับ วันหน้าผมจะมาขอบคุณ
ไม่ขอมือถือครับเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ ผมขอเบอร์ที่ทำงาน"
โอ้ โห จะเอาไงเนี่ย เราจะเจออะไรเนี่ยวันนี้ แล้วก็มองไปรอบๆ
ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้เรียกคนช่วยได้ทัน ให้บังเอิญ
มีพี่พนักงาน ในที่ทำงานเดินมาพอดี
คงจะออกมาหาอะไรกินเหมือนเรา พอเขาเห็นก็เดินรี่มาเลย
"สวัสดีค่ะหมอ จะไปไหนเนี่ย จะทานข้าวหรือคะ "
"เดี๋ยว พี่ๆๆ รอหมอด้วย"
"ฉันทำงานอยู่ ตรงนั้นล่ะ อยากรู้ คุณก็ไปถามเอาเอง"
แล้วก็วิ่งตามพี่ๆเขาไป ไม่ได้เล่าอะไรให้เขาฟัง
เรื่องมันยาว หิวข้าว
และที่สำคัญ จากนั้นอีกไม่กี่วัน หวยออก
กำลังอยู่ในที่ทำงาน
พี่ๆเขาก็คุยเรื่องหวยกันใหญ่ ถูกมั่ง ไม่ถูกมั่ง
แต่ส่วนมากจะคุยว่าเฉียดๆ
รู้งี้ฉันซื้อเลขนั้นก็ดี เลขนี้ก็ดี พอหวยออกแล้วถึงมาตีเป็นเลขกัน
แหม ตรงๆๆๆ5555
นึกขึ้นได้ว่ามีล๊อตเตอร์ รี่อยู่ในกระเป๋า 1 ใบ เลยล้วงออกมาตรวจ
ตื่นเต้น เสียยกใหญ่ ถามใครๆว่าหวยออกอะไร เลขท้าย ตรงเปะ
  โห ไม่อยากเชื่อเลย
เช้าขึ้นมา ตรวจสอบอีกที ถูกเลขท้าย 2 ตัวจริงๆ ด้วย
เช้าไปทำงาน ก็เล่าให้พี่ๆ ที่เจอในวันนั้นฟัง เลยแซวกันใหญ่ ทำบุญได้บุญแฮะ
ถึงเขาจะหลอกเราหรือไม่ก็ตาม หลายๆ วันเข้า ก็ลืมเรื่องนี้
  วันหนึ่งหลังปีใหม่ ช่วงบ่ายๆ มีคนมาขอพบ
เป็นชายหนุ่มแต่งตัวดี หิ้วกระเช้าของขวัญมาด้วย
มาพร้อมด้วยสุภาพสตรี สาวสวยอีก 1 และเด็กหญิง
พอเดินได้เตาะแตะ อีก 1
แปลกใจ แต่หน้าคุ้นๆ นึกว่าเป็นคนไข้
"สวัสดิค่ะ มาหาหมอหรือคะ"
"ครับ หมอคงจำผมไม่ได้ ผมมาสืบหาหมอตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ
เห็นรูปที่ในบอร์ด
เลยจำได้ครับ วันนี้ชวนแฟน และลูกมาด้วย แวะมาขอบคุณ
ที่หมอได้ช่วยผมไว้วันก่อนไงครับ
ที่ให้เงินค่ารถเมล์ผมไป 30 บาทไงครับ คุณหมอคงลืมแล้ว "
"อ้อ จริงด้วย ล๊อตเตอร์รี่น่ะ ถูกเลขท้าย 2 ตัว ด้วยนะ "
"ผมทราบครับ เพราะเป็นเลข ที่ผมตั้งใจซื้อครับ แล้วผมก็ถูกด้วย เพราะกลับไปผมก็หาซื้อมาใหม่อีก 1 ใบ ครับ "
"วันนี้เลยชวน แฟน กับลูก มาขอบคุณ คุณหมอครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ลูกน่ารักจังเลยนะคะ "
ลูกสาวเขาน่ารักจริงๆค่ะ เหมือนตุ๊กตา
"มาให้น้าอุ้มหน่อยนะคะคนสวย "
แต่เขาหวงตัว ไม่ยอมให้อุ้มค่ะ
อยู่คุยสักพักก็กลับไปด้วยความแช่มชื่น ทั้ง สองฝ่าย
  โลกสมัยนี้มันทำให้เราหวาดระแวงไม่ค่อยอยากจะเชื่อใครง่ายๆ
แต่บางครั้งเราก็เจอคนที่เขาเดือดร้อนจริงก็มี
เหมือนอย่างที่เล่าให้ฟัง
อยากจะบอกว่า สังคมทำให้คนเปลี่ยนไป
เราเจอคนหลอกลวงเยอะ จนเราไม่ไว้ใจใคร
แต่ในสังคมที่ฟอนเฟะนี้ ก็พอจะมีคนดีปะปนอยู่
เพียงแค่เราแยกให้ออกแค่นั้นเอง

เรื่องนี้เกิดขึ้น เมื่อ
วัน ที่ 27 พย. 2555