ลาโง่... ไม่ลาซิโง่

ลาโง่ ไม่ลาซิโง่

ลาโง่ตัวหนึ่งกินหญ่าอยุ่ที่ชายป่าได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องเพลงเพราะ ลาอยากร้องเพลง
เพราะอย่าางจิ้งหรีดบ้าง จึงถามจิ้งหรีดว่ากินอะไร จึงร้องเพลงเพราะ ? จิ้งหรีดตอบว่ากินน้ำค้าง เสียงจึงเพราะ ลาจึงเลิกกินหญ้า
และกินแต่น้ำค้าง ไม่ช้า ลาโง่นั้นก็ตาย เพราะลาเป็นสัตว์กินหญ้า เมื่อเลิกกินหญ้า ไม่ช้าก็ตาย
พนักงานของบริษัท ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งทำงานด้านเอกสารมาห้าปี มีความใฝ่ฝันที่อยากจะเลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นพนักงานระดับหัวหน้า
หรือเป็นมัคคุเทศน์ ด้วยความที่ได้รับการอบรมมาว่าคนเราต้องขยัน อดทน ตั้งใจทำงาน ไม่ลางานเลยได้ยิ่งดี ก็จะได้ดีในหน้าที่การงาน

ตั้งแต่เริ่มทำงานวันแรก พนักงานคนนั้นก็ตั้งใจทำงานมาตลอดห้าปี ไม่เคยลากิจ ลาป่วย หรือลาพักร้อนแม้แต่วันเดียว
มีอยู่บ้างเหมือนกันที่พนักงานคนนั้น ตั้งใจจะลาพักร้อนไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ บ้างในช่วงปีแรก ๆ แต่ว่ามักจะได้รับการตอบปฎิเสธ
จากหัวหน้างานซึ่งให้เหตุผลว่าช่วงวันหยุดนี้งานเยอะมากเลยนะ คุณอยู่ช่วยหน่อยเถอะน่ะ เก็บเงินโอที่ไปเที่ยวที่หลังก็ได้
ถ้าคุณขยัยอย่างนี้ ปีหน้าอาจจะได้เลื่อนตำแหน่ง ได้โบนัสพิเสษ ห้าปีแล้วที่พนักงานคนนี้ขยันทำงานมาตลอด
แต่ไม่เคยลาพักร้อนไปเที่ยวไหนเลย แล้วความฝันก็เป็นจริงขึ้นมา ปีนี้ทางบริษัทต้องการมัคคุเทศน์ผู้ช่วยเพิ่มอีก 3-4 คน
โดยจะเลือกพนักงานภายในที่มีศักยภาพ

คำถามในการสัมภาษณ์เพื่อคัดเลือกก็คือ ” คุณเคยไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง ? ”
” คุณเคยมีประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นในการท่องเที่ยวหรือเผล่า ? ” ( เงียบ ) ………………..
ดูเหมือนลา และ พนักงานคนนี้มีอะไรที่คล้ายกันอยู่ในบางมุม คุณว่ามั้ย ………….
คุณอาจเป็นคนขยันทำงาน ซึ่งจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม มันก็เป็นสิ่งดี แต่อย่าลืมว่า ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียว และ ฃีวิตไม่ได้มีเวลานานสักเท่าไร
ชีวิตที่ขาดประสบการณ์ด้านอื่น ๆ เป็นชีวิตที่ไม่สมบูรณ์หรอกค่ะ คุณอาจจะอยากเก็บเงินไปเที่ยวตอนแก่
แล้วคุณจะแน่ใจได้หรือว่าคุณจะไม่เป็นอะไรไปก่อนแก่ และ จงระลึกไว้ว่า ใช่ว่าคุณไม่อยู่ แล้วบริษัทจะอยู่ไม่ได้
เพราะคนอื่นก็สามารถทำงานแทนคุณได้เหมือนกัน…….
ลาพักร้อนเถอะค่ะ จะใช้ลากิจ ลาป่วยบ้างก็ไม่ว่ากัน (ใครจะรู้)

ปีหนึ่งสักสองสามครั้ง ไปไหนก็ได้ค่ะ ไปในที่ ๆ คุณยังไม่เคยไป ไม่ต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนเมื่อคุณต้องเขียนใบลาบ่อย ๆ
ไม่ต้องกลัวว่าเจ้านายจะไม่พอใจ หรือไม่อนุมัติ เพราะคุณมีสิทธิ์ ไม่ต้องรู้สึกผิด ถ้าในเวลางานคุณได้ทำเต็มร้อยแล้วๆ
ไม่ต้องห่วงว่าการหยุดของคุณจะมีผลต่อการประเมิน ผลงานต่างหากที่เป็นตัวชี้วัด

จงห่วงแค่ว่า คุณมีชีวิตแล้ว คุณมีชีวาหรือยัง จงใช้ชีวิตที่มีให้คุ่มค่า
ดูอย่างเจ้าลาโง่สิคะ อย่างน้อยมันยังได้เดินเที่ยวในป่ากว้างก่อนตาย
แล้วคุณจะจับเจ่าอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมทั้งปีทั้งชาติหรือคะ

ไม่ลา …….. ซิโง่คุณว่ามั้ย

ข้อคิดและสาระน่ารู้