ไปเสียค่าปรับ

ไปเสียค่าปรับมาค่ะ

วันนี้ ไปเสียค่าปรับ ที่โดนจับข้อหาขับรถผิดกฎจราจร วันก่อน

หลังจากที่อิดออดมา 2-3 วัน
ไม่อยากไปอ่ะ เบื่อ แต่พ่อบังคับให้ไป
และไม่ให้วานใครด้วย เพราะเหตุว่า ทำเอง ต้องจัดการเอง จะได้เข็ดหลาบ
ต่อไปจะได้ไม่ทำอีก อยากจะเถียงว่า ไม่เข็ดหรอก แต่ไม่เถียง
ช่วงบ่าย ก็ไปจัดการให้มันเรียบร้อยดีกว่าอ่ะ
ขับรถไปทางสาย ที่จะไปบ้าน พอจะเลี้ยวเข้าสถานีตำรวจ เห็นป้าย

"ห้ามเข้า"

อะไรวุ๊ย ไม่เข้าแล้วจะทำไง ดื้อเข้ามันไปงั้นแหละ
ขับไปได้สัก 200 เมตร ก็เห็นอีกป้าย

"ยินดีต้อนรับ"

ก๊ากกกกกก
จะเอาไงอ่ะ กลุ้มว่ะ
วนหาที่จอดรถ ยากเย็น รถเต็มไปหมด ทำไมเดี๋ยวนี้
คนทำผิดกฎหมายมันเยอะอย่างนี้หว่า
รถตำรวจหรือรถประชาชนเนี่ย อ้าว ว่าไม่ได้นะ เดี๋ยวนี้ตำรวจ
รวยท้างน้าน อุ๊บบบบ
ปากไม่ดีอีกแล้วเรา เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก
สถานีตำรวจอะไรฟระ นี่ถ้ามีเหตูจำเป็น
จะต้องแจ้งความด่วนล่ะ โจรไม่หนีไปก่อนรึ มัวแต่หาที่จอดรถ
เบื่อจริงวุ๊ย
วนไป วนมา มองเห็นที่รถอีกคันกำลังจะออก
ไม่รอช้า ปร๊าดดดดดดแทนที่ทันที
พอจอดรถได้ ก็รีบควานหาใบสั่ง เอาไว้ไหนหว่า
กำลังจะก้าวเท้าลงจากรถ ก็กล้าๆกลัว ๆ อายอ่ะ นี่ถ้าใครทีเรารู้จักมาเห็นเข้า
เขาจะเอาไปนินทาไหมนะ
ว่า เรามาโรงพัก คนดีๆเขาไม่มาโรงพักกันหรอก
นอกจาก ผู้ร้าย กับตำรวจ และ แฟนตำรวจ
เอาล่ะสิ จ๋าเอ๊ย ความเก่งกล้าหายไปไหนหมด นั่งทำใจสักครู่
แล้วใช้ วิชามาร
ก้าวพรวดๆๆๆๆ ลงไป อย่างมั่นใจเต็มที่ แล้วที่ ๆ ที่เขาจ่ายค่าปรับ
มันอยู่ตรงไหนหว่า
มองไปรอบๆตัว เห็นสายตาเป็นสิบๆคู่ มองมาทางเรา อย่างอยากรู้
อยากเห็น ขาจะสั่นเอาสิเนี่ย
ไม่เคยเห็นผู้หญิง มาโรงพักรึไรเนี่ย
ว่าแล้วก็มุ่งไปหา ตำรวจ ที่คิดว่า แก่ที่สุด ผอมๆ
กำลังนั่งก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะข้างหน้า
"ลุง คะ ลุง "
เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นช้าๆ ตายล่ะ ไม่ได้แก่อย่างที่เราคิดนี่หว่า
นึกในใจ เอาแล้วไง กูเอ๊ย
"เรียก ผมรึครับ คุณนาย "
"บ้า อย่ามาเรียกฉันอย่างนี้นะ ฉันยังไม่ได้แต่งงาน ฉันยังเด็ก"
"ก็คุณเรียกผมว่าลุง ผมยังไม่แก่เช่นกันครับ"
"โอเคๆๆๆๆ ฉันขอโทษ ค่ะ ไม่เรียกลุงก็ได้"
"อ้อครับ มีอะไรให้ ตำรวจรับใช้ครับ "
พูดงี้ ค่อยน่าคบหน่อย เฮ้อ
"เสียค่าปรับ ที่ไหนคะ"
"ปรับอะไรครับ "
"ทำผิดกฎ จราจร ค่ะ"
" อ้อ เชิญ ชั้นบนเลยครับ"
"ห๊าาาา ชั้น บน"
"ครับ ทางขึ้นอยู่ข้างหน้าน่ะครับ "
" บันได นั่นน่ะหรือคะ "
" โห เสียตรงนี้ไม่ได้รึคะ ทำไมต้องขึ้นไปชั้นบนด้วยล่ะ"
" ก็ร้อยเวร อยู่ข้างบน ครับ"
"ว้าาา"

ว่าแล้วก็เดินไปที่บันได โห แล้วเราใส่กระโปรง สั้นๆอย่างนี้
ใครมองสวนขึ้นไปมันจะเหลืออะไรเนี่ย
ใครออกแบบโรงพักนี้นะ น่าให้รางวัลเจงๆ บันไดไม่มีที่กั้นเลย
ช่างมัน เอาก็เอาวะ
คิดแล้ว ก็เดินฉับๆๆๆๆๆๆ ใส่รองเท้าส้นสูง ด้วย เสียงดังโป๊กๆๆๆๆๆ
ทุกสายตาหันมามอง
ก็เลย หยุดแล้วกวาดสายตา อย่างดุดัน แบบว่า
อย่ามามองฉันนะ ไม่งั้นมีเรื่อง แล้วขึ้นไปจนถึงชั้นบน
พอไปถึง โต๊ะ ตั้งเต็มไปหมด มองหาที่เขาเขียนว่าร้อยเวร
ดีนะ ที่มีแค่ ร้อยเวร ถ้ามีพันเวรล่ะ
หากันตายเลย จ๋าเอ๊ย ค่อยๆ เข้าไปยืนตรงหน้าโต๊ะที่เขียนว่าร้อยเวร
เจ้าของโต๊ะ ก้มหน้า ก้มตา เขียนไรก็ไม่รุ
แปลกอ่ะ ที่นี่ มีแต่คนก้มหน้าเนอะ เป็นตำรวจแท้ๆ
ทำหลบตาอย่างกับ กระสือ
ยืนอยู่อย่างนั้น ไม่เงย ก็ ตามใจ สักอึดใจเขาก็ ถามอย่างไม่เงยหน้าว่า
"สวัสดีครับ มีอะไร ให้ตำรวจรับใช้ครับ"
"มีค่ะ"
"ครับ ว่ามา"
"ช่วยเสีย ค่าปรับให้หน่อยค่ะ"
ทันทีเลยค่ะ เงยหน้าทันที มองหน้าแล้วบอกว่า
"เชิญนั่งครับ ค่าปรับอะไรครับ"
เลยส่งใบสั่ง ไปให้ เขารับไปแล้ว ก็บอกว่า
" 400 ครับ 2 หระทง กระทงละ 200 บาท"
"แพงยิ่งกว่าห่อหมกอีกน่ะ"
"อะไรนะครับ "
"เปล่าค่ะ ไม่มีไร"
ก้มหน้าลง (อีกแล้ว)เขียนๆๆๆๆๆ แล้วยื่นอีกใบมาให้ เป็นใบเสร็จ
"เป็นอะไรกับผู้การแอ๋ว ครับ"
" พ่อดิฉัน ค่ะ เกี่ยวกับค่าปรับด้วยรึคะ รึต้องเสียเพิ่ม เพราะ ลูกพ่อแอ่ว"
"ท่านสบายดีนะครับ "
"สบายดีค่ะ ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ขอบคุณค่ะ"
"เรียบร้อย ครับ เดี๋ยวผมลงไปส่ง "
"ไม่ต้องค่ะ ตอนขามา ดิฉันยังมาเองได้ ขากลับคงไม่หลงหรอกค่ะ"
"เถอะน่ะ ก็ดูแต่งตัวเข้าน่ะ ใส่กระโปรง สั้นๆอย่างนี้
จะลงไปได้ไง บันได ที่นี่ มันโปร่ง"
"ตามผมมาทางนี้ครับ"
เออ นะ ก็ดีเหมือนกัน คนจะได้ไม่มองมากมาย
คิดได้ก็เดินตามเขาไปต้อยๆๆ
เขาพาเดินไปลงบันไดด้านหลัง
เขาให้เราเดินลงไปก่อนแล้วเดินตามหลัง เออ มีบันไดหลังก็ไม่บอก
ตรงนี้ ไม่มีคนค่อยดีหน่อย
พอใกล้ถึงรถ ก็รีบเข้ารถทันที
"ขอบคุณค่ะ"
แล้วรีบออกรถ จนเกือบจะชนคนมาส่งเสียแล้ว
ทำไงได้ไม่อยากต่อความยาวนี่นา

ยิ้มให้ 1 ที แล้วออกรถมาเลย
ไชโย้ๆๆๆๆๆๆๆ เรียบร้อยแล้ว ภาระกิจ อันเจ็บปวด

.................................................