ขอบคุณ ที่ทำให้รู้ว่า....

ขอบคุณ..สำหรับ คำอยุติธรรรม ที่มอบให้มา
ที่ทำให้เรารู้ว่า..โลกนี้มัน..ไม่ยุติธรรม

ขอบคุณ..สำหรับ คราบน้ำตา ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..การร้องไห้..เป็นเช่นไร

ขอบคุณ..สำหรับ ความเสียใจ ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..สิ่งที่หวัง อาจจะ..ไม่ได้เสมอไป

ขอบคุณ..สำหรับ ความผิดหวัง ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..เราควรเผื่อใจ ไว้แค่ไหน และ..เพื่ออะไร

ขอบคุณ..สำหรับ ความทรมาน ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..หัวใจร้องไห้..เป็นอย่างไร

ขอบคุณ..สำหรับ ความปวดร้าว ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..วันหนึ่งมีมากกว่า 24 ชั่วโมง..เป็นเช่นไร

ขอบคุณ..สำหรับความเหงาใจ ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..ความอ้างว้าง เดียวดาย..มีอยู่จริง

ขอบคุณ..สำหรับ อดีตที่เคยมีกัน ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..อนาคตต้องจมอยู่ใน เงาใจ..ของใคร

ขอบคุณ..สำหรับ คำโกหก ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..อย่าเชื่อใจใคร..เกินใจตัวเอง

ขอบคุณ..สำหรับ ร่องรอยความทรงจำ ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..การคิดถึงใครคนหนึ่งที่ตัดเยื่อใย.นั้น..มันเจ็บปวด

ขอบคุณ..สำหรับ ความเพ้อฝัน ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..โลกของความเป็นจริงนั้น..มันแสนไกล

ขอบคุณ..สำหรับ คำว่า..รัก ที่เคยมีค่า ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..สุดท้าย เรามีค่าแค่ไหน..ในใจเธอ

ขอบคุณ..สำหรับ ความโง่เขลา ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..วันข้างหน้าเราควรฉลาด..ได้อย่างไร

ขอบคุณ..สำหรับ คำพูดมากมายจากใจเธอ ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..ที่พูดมา ไม่ได้ออกมา..จากใจ

ขอบคุณ..สำหรับ ช่องว่างตรงกลาง ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..ช่องนั้นเธอ เหลือไว้..เผื่อใคร

ขอบคุณ..สำหรับ ทางแยกที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..ทางแยกมีไว้ สำหรับ..ใคร

ขอบคุณ..สำหรับ ตัวเลือก ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..คนที่ถูกเลือก กับ ไม่คิดจะเลือก..คืออะไร

ขอบคุณ..สำหรับ สิ่งสุดท้าย ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..ใจหมดรัก กับ รักที่ไม่เหลือในใจ..คือเช่นไร

ขอบคุณ..สำหรับ ความจริงใจ ที่มอบให้มา
ที่ทำให้รู้ว่า..ใจจริงๆ..เธอคิดยังไง

ขอบคุณ..สำหรับ แผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ ที่เธอและฉัน เคยมองเห็นมา
ที่ทำให้รู้ว่า..โลกของ ฉัน กับ เธอ ไม่ได้อยู่..ใต้ฟ้าเดียวกัน

และ ขอบคุณ..สำหรับ รักชั่วนิรันดร์ ที่เคยได้ยินมา
ที่ทำให้รู้ว่า..สุดท้าย รักแท้จริง คงมีเพียง..แค่ในนิยาย

ซึ่งคงทำอะไรไม่ได้นอกจาก ยอมรับความเป็นจริง ในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ทุกๆอย่าง ในโลกใบนี้อาจจะรั้งเวลา ของการเสื่อมสลายได้
แต่กับหัวใจในรักที่หมดรัก

ยิ่งรั้งก็ยิ่งเหนื่อย..
ยิ่งช้าก็ยิ่งเจ็บ..
ยิ่งใกล้ก็ยิ่งห่าง..
และ ยิ่งจบก็ยิ่งสุดช้ำ..

สุดท้าย ไม่ว่าจะช้า หรือ เร็วก็คงไม่พ้น ต้องเจ็บปวดในดวงฤทัยอยู่ดี รางวัลของความเดี่ยวดาย
ที่ให้ได้คงมีแค่เพียง ความทรงจำที่เคยเป็น ความผูกพันที่เคยมี ความรักที่เคยครอง
และ ก็คงเป็นได้แค่..คนที่เคยรัก..ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า

สุดท้าย..การเดินทาง สิ้นสุดแล้ว
สุดท้าย..ลมหายใจ เบาแผ่ว สุดหวั่นไหว
สุดท้าย..ความคิดถึง เดินทางไม่ถึงใจ
สุดท้าย..กาลเวลาเปลี่ยนไป คน..เปลื่ยนแปลง

บันทึกรัก ณ.ปลายฟ้า