ต่อไป →

[เกริกบุระ]

.

.
.

เธอควรค่า กว่านั้น กว่าฝันเศร้า
โลกหยอกเย้า ยาวนานจน เกินทนกลั้น
เธอควรชื่น ชมทุกช่ว งดวงตะวัน
และชิดจันทร์ ชัดกว่าผ่าน ม่านน้ำตา
 
เรือนแก้มใส ใครเล่า คอยเย้าหยอก
กี่ระลอก หยาดสะเทือน รินเปื้อนบ่า
รอยยิ้มเศร้า กี่ยาวนาน พ้นผ่านมา
ยังเหมือนว่า ยิ่งพร่าเลือน อยู่เหมือนเคย

หวานดวงหน้า ดวงตาซ่อน รอยกร่อนกร้าน
ร้าวและราน แตกและปริ เกินผลิเผย
ความงามใน ใจเปลี่ยวร้าว ใครเล่าเอย
คอยละเลย เคยทิ้งขว้าง ให้ร้างเลือน

เธอควรค่า กว่านั้น คืนวันนี้
อีกด้านที่ อ่อนหวาน จะบานเหมือน
กาสะลอง ผลิชื่น คราคืนเรือน
ในโอบเดือน อายอุ่นอ้อม--ถนอมรักฯ

             เกริกบุระ

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

1808