ต่อไป →

[เกริกบุระ]

เรามีกันเท่านี้แล้วที่รัก
แค่วงตักบึงหญ้าขอบฟ้าค่ำ
เพียงลมผิวเพลงแผ่วแล้วเงียบงำ
กับดาวค่ำบางดวงที่ห่วงคอย

ไม่มีใครไปกว่านี้แล้วที่รัก
เยียบเย็นนักน้ำค้างหน่วงหยาดร่วงผลอย
ฟังหญ้าไกวใบคว้างอย่างเลือนลอย
เกินจะร้อยเพลงยาวให้เจ้าฟัง

ฟ้าเลือนลับนับแต่นี้ทีละน้อย
เกินจะร้อยเพลงยาวแล้วเจ้าเอยฯ