หอมกลิ่นความดี

หอมกลิ่นความดี

...ดอกบัวสวย กลางบึงงาม อร่ามแท้
ขาดคนแล เพราะไกลฝั่ง ดั่งผยอง
ไกลเกินเอื้อม มือเด็ดคว้า มาครอบครอง
ได้แต่มอง เหมือนดั่งเงา เหงาเศร้าใจ

...กลิ่นบัวหอม เย้ายวน ชวนหมู่ผึ้ง
มาเคล้าคลึง เกสรเจ้า เฝ้าหลงใหล
กลิ่นบัวหอม ลอยตามลม สุดข่มใจ
ยิ่งลอยไกล ดั่งเรียกหา มาจับจอง

...ดอกบัวงาม ไม่ขอเทียบ เปรียบเป็นเจ้า
แม้หนุ่มเฝ้า หวังเนื้อเย็น เป็นเจ้าของ
เจ้าสูงค่า กว่าบัวบาน ตามคันคลอง
ผึ้งหมายปอง เพียงตามกลิ่น เหมือนลิ้นลวง

...อันดอกไม้ หอมตามลม เชยชมได้
หนุ่มมาใกล้ จงพินิจ จิตแหนหวง
หลงรูปกาย เห็นสวยมาก อยากเดินควง
หลงติดบ่วง ครั้นเฉาเหี่ยว ไม่เหลียวแล

...แต่พี่หอม ความดี ที่ตัวเจ้า
ทุกค่ำเช้า หอมติดทรวง นะดวงแข
ดอกไม้หอม พอเชยชม สมดวงแด
ดอกเฉาแก่ เขาก็ทิ้ง กลิ้งโคลนตม

...หอมความดี งามเพริศพริ้ง แก่ยิ่งหอม
ใคร ดม ดอม ทิ้งเจ้าไป ใจขื่นขม
หอมความดี ไม่ปวดร้าว เศร้าระทม
คนกล่าวชม "รัก..เพราะ..ดี" เหมือนพี่เอย

....พยัคฆ์....

...Forget me not…

(อันหญิงงามก็ไม่ต่างจากดอกไม้แสนสวย...ที่มีกลิ่นหอมหวลแต่ก็ทำได้แต่เพียงส่งกลิ่นหอมลอยไปตามลมได้เท่านั้น ไม่สามารถหอมทวนลมได้ กลิ่นหอมตามลมนี้ ชวนให้แมลง หมูู่ภมรผึ้ง หรือหนุ่มๆ มาตอม มาจีบ..สุดท้ายพอหญิงคนนั้นแก่ เหี่ยว เปรียบเหมือนดอกไม้นั้น
เหี่ยวเฉา ไม่สวย หมดหอม เขาก็ทิ้ง....แต่หญิงที่มีคุณงามความดี..ความดีนี้ หอมกว่าความสวย นอกจากกลิ่นของความดีจะหอมไปตามลมได้แลัวยังสามารถส่งกลิ่นความดีหอมทวนลม ได้อีกด้วย หอมคงทนและหอมโดยไม่จำกัดระยะเวลา ยิ่งอายุมาก ยิ่งสะสมคุณงามความดีมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งมีคุณค่า...หอมไม่มีประมาณ มีแต่คนเห็นค่า เหมือนดั่งดอกบัว...ที่มีคนนำไปกราบพระ..แม้จะเหี่ยวเฉา...ก็อยู่บนหิ้งพระ ไม่ถูกทิ้ง..บางครั้งถูกนำไปบดเป็นมวลสารศักดิ์สิทธิ์..นำไปทำเป็นพระเครื่องที่ปลุกเสกให้คนกราบไหว้..นานตราบนานเท่านาน )