-/> นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๓

หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๓  (อ่าน 921 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 25576
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 2,071
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2567, 11:22:19 AM »

Permalink: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๓






☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๓☆
.  (ตอนอวสาน๓ รามสูรพ่อทูนหัว)

☆รามสูรมาแล้วน้องแก้วจ๋า
เมขลาหนุงหนิงมิ่งสมร
เหาะเหมือนไอร่อนแมนแอ่นตัวงอน
บินมาอ้อนออเซาะเหมาะเวลา

☆แล้วจัดแจงแปลงร่างอย่างเร็วรี่
เป็นคนดีมานพเคยคบหา
ยืนอยู่หว่างกลางเรือเหนือธารา
ร้องเพลงหราฉ่ำกมลรักล้นทรวง

☆เอาเรือโล้โต้คลื่นยืนกายเด่น
เจ้ามองเห็นบ้างไหมใจยังห่วง
มาในมาดชาติใหม่ไม่หลอกลวง
เพื่อขอทวงรักแท้จากแม่นาง

☆เมขลาถลาลอยบนปอยเมฆ
ขี่โยกเยกขยับย้ายหายตาขวาง
มองเห็นหน้ามานพบรรจบทาง
ทิ้งดิ่งคว้างคว้าวูบจูบสองที

☆เค้าขอโทษโปรดนะจ๊ะทิงจา
อย่าเลยหนาโกรธกันแล้วหันหนี
รักต่ะเองเกรงว่าจะช้าที
พบชาตินี้ขอมอบเพื่อตอบแทน

☆ให้หมดที่สี่ห้องของทรวงใน
ชาติก่อนไซร้ผิดล่วงด้วยหวงแหน
เลยรับกรรมช้ำครบจบเมืองแมน
เจ็บสุดแก่นดวงจิตติดความจำ

☆มานพกริ่มยิ้มย่องมองตาจิก
เบียดขยิกเมขลาหน้าคมขำ
ผิวขาวจั๊วะอั๊วะขอล่อสักคำ
อ้าปากงั่มติ่งหูดูสะใจ

☆ต่างหัวร่อต่อกระซิกระริกรี้
น้องข่วนพี่ล้านครั้งยังทนไหว
ขอปล้ำกอดยอดขวัญทุกวันไป
เอาสุขใส่รักสอดหยอดวันคืน

☆ตื่นลืมตาคราใดจะไม่ช้า
ปรารถนาสุดใจไร้แรงฝืน
คอยโลมลูบจูบกระชั้นแม่ขวัญยืน
พร้อมหยิบยื่นดอกรักถักทอเพลิน

☆เพราะตัวหลักยักษาลีลามาก
รักไหลหลากท่วมท้นจนนางเขิน
แสนดื่มด่ำหนำใจไม่ขาดเกิน
กายสะเทิ้นอกสะท้านพาลมึนงง

☆แทบหายใจไม่ทันสวรรค์นี้
ไฟโลกีย์ราคะตบะหลง
ทะลักหลั่งคลั่งล้นจนพะวง
แทบปลิดปลงอาสัญหวั่นกายี

☆เมขลาเบี่ยงบ่ายคลายอ้อมกอด
โอ้..พ่อยอดขมองอิ่มชิมไม่หนี
น้องอ่อนแรงแข้งขาล้าเต็มที
หยุดหน่อยพี่เหนื่อยจังนั่งมองตา

☆เอาอย่างนี้ดีไหมให้พักบ้าง
เป็นหนทางครองอยู่คู่ฝั่งฝา
รู้นะพี่รามสูรกูลเกื้อมา
แปลงกายาแบ่งภาคมากฤทธี

☆น้องขอพรากจากก่อนตอนรุ่งสาง
หน้าที่วางเอาไว้ใช่ห่างหนี
ช่วยเรือล่มจมน้ำล้ำวารี
อิศวรมีบัญชาว่าคืองาน

☆ภาระหมดสดใสจะไปหา
พบพี่ยาแน่นอนอ้อนเสียงหวาน
จงรอหน่อยคอยน้องครองสำราญ
ตราบชั่วกาลเวลาอย่าเบื่อกัน

☆อันกลกามความรักอย่ามักมาก
คนหนึ่งอยากเกินไปไม่สุขสันต์
อีกคนหากอยากน้อยพลอยจาบัลย์
ควรเลือกสรรเสพย์สมอารมณ์ปอง

☆หมดตอนนี้ปี่พาทย์ระนาดรัว
ตอนหน้าชัวร์อวสานนิทานต้อง
จบคดีที่ยาวพราวเรื่องกอง
ตีตั๋วจองนั่งหน้าอย่าช้าเลย.

                   เริงอักษร
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: