-/> นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๒

หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๒  (อ่าน 804 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 25576
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 2,071
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2567, 11:14:45 AM »

Permalink: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๒






☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๒☆
.  (ตอนอวสาน๒ ระลึกชาติ)

☆มิได้การพาลแท้แย่เหลือที่
อิศวรชี้เหตุขมปมสังหรณ์
เรียกอมาตย์กราดทั่วตัวนคร
ประชุมก่อนเกินแก้แพ้เภทภัย

☆สรุปความงามชัดขจัดพิษ
บำบัดจิตมนุษย์ช่วยด้วยเงื่อนไข
สร้างราคะชนะโหมประโคมใจ
แล้วเสริมใส่โลกีย์พอมีทาง

☆อาศัยหนุ่มมุมงามรามสูร
เคยเกื้อกูลเมขลามาถากถาง
แก้ปัญหาฟ้าใสด้วยใจวาง
เป็นผัวนางจงได้ในเร็ววัน

☆จึงเรียกตามรามสูรพิบูลศักดิ์
มาทอถักเปลื้องทุกข์นำสุขสันต์
มอบหน้าที่ดีล้ำทำโดยพลัน
ทูตสวรรค์ขวานทองต้องช่วยที

☆รามสูรนั้นรักสลักแพร้ว
โอ้น้องแก้วเมขลามารศรี
เคยแบ่งภาคฝากใจให้นารี
แล้วจากหนีเพราะกรรมชักนำไป

☆เป็นมานพหนุ่มน้อยลอยเรือค้า
ร้อยธัญญาพืชพันธุ์อันสดใส
ล่องทะเลเร่ขายปลายทางไกล
หวังจะได้รุ่งเรืองเฟื่องเงินตรา

☆มีแม่อยู่ดูแลแท้ด้วยรัก
เพราะประจักษ์ถึงบุญคุณหนักหนา
พ่อมาตายหายลับดับชีวา
ขอทดแทนมารดาค่าน้ำนม

☆ครั้งหนึ่งเมื่อเรือแตกตอนแหวกคลื่น
กระแทกครืนหินผาพายุถม
ว่ายน้ำข้ามสามวันพลันจวนจม
ใกล้หมดลมแรงฮึดอึดมานาน

☆เมขลามาช่วยด้วยบุญส่ง
ไม่ปลิดปลงชีวิตจิตประสาน
เลยร่วมรักถักทอจนช่อบาน
แตกตระการแน่นักประจักษ์ใจ

☆ครั้นวันหวนทวนลับกลับคืนถิ่น
สัญญาสิ้นทุกอย่างทางสดใส
จะประทับรับขวัญมั่นหทัย
จำเอาไว้คำนี้ก่อนพี่จร

☆กลับถึงบ้านสราญใจให้แม่กอด
วางกายทอดหนุนตักรักมิถอน
โอบอิงแอบแนบไว้ในยามนอน
ปากออดอ้อนฉอเลาะออเซาะคำ

☆ว่าพบหญิงจริงใจในไม่ช้า
ลูกจะพากราบแม่ใช่แค่ขำ
สะใภ้แก่นแสนสวยด้วยบุญนำ
เฝ้าพูดย้ำจนหลับกับอกนาง

☆เมขลาคราส่องมองผ่านแก้ว
พอเห็นแล้วสับสนแสนหม่นหมาง
ไม่มองชี้ดีก่อนสังหรณ์พลาง
มานพร้างแรมรักหักจิตใจ

☆ไปนอนอิงหญิงอื่นสะอื้นฮั่ก
ด้วยความรักมากล้นทนมิไหว
จึงสาปส่งลงโทษโกรธฤทัย
หลงทำไปเพราะกรรมนำบังตา

☆ช่างไกลลิบสิบชาติพลาดจากรัก
เคราะห์ที่หนักจึ่งจางพลางโหยหา
เฝ้าพร่ำเพรียกเรียกร่ำช้ำอุรา
หวังว่าฟ้าเห็นใจให้สักที

☆ได้ลูกแก้วแพรวสีที่พิเศษ
บุญจากเวทย์เสกสรรพลันสุขศรี
พระอิศวรชวนใช้ใจยินดี
ล่อแสงชี้ส่องทางกลางทะเล

☆เพื่อค้นหามานพอยากพบหน้า
เกินแรงล้าเร่งถลันมิหันเห
กระพริบแพรวแก้วค้างอย่างทุ่มเท
ฝ่าคลื่นเห่ครางครวญป่วนฤดี

☆รามสูรทูลรับกระชับกิจ
จะพิชิตใจนางอย่างสุขี
ได้หรือเปล่าเข้าท่าพาชมฟรี
ในตอนนี้ขอจบหลบไปนอน.

           เริงอักษร
.
.


บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: