-/> นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๐

หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๐  (อ่าน 777 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 25576
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 2,071
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2567, 05:19:40 AM »

Permalink: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๓๐



☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๐☆
.    (จบตอน เมขลาอวตาร)

☆แดนบรรเจิดเลิศหรูชมพูทวีป
มาลัยรีบสะสางอย่างเร็วจี๋
สืบหาแก้วแววไวไม่ช้าที
อยู่ไหนนี่เร่งพินิจทิศทางใด

☆ปีนเขาข้ามสามลูกหวังถูกเผง
รำพันเพลงภารตะสีหน้าใส
เฮ้..ฮัลเล่วังกาว่ากันไป
จัดชุดใหญ่ครึกครื้นหมื่นบรรเลง

☆ถามเหล่าแขกแปลกใจไร้คนรู้
ตะโกนกู่เนิ่นนานพาลหงายเก๋ง
ข้ามแม่น้ำลำคลองมองแล้วเซ็ง
ก้าวตัวเกร็งจึ๊กจั๊กไม่ยักเจอ

☆ทุลักทุเลเหหันบากบั่นหา
หวังให้ฟ้าเป็นใจไม่พลั้งเผลอ
ยามค่ำคืนดื่นดึกนึกละเมอ
ฝันยังเพ้อถึงแก้วที่แวววาว

☆เช้าวันใหม่ไก่โห่ยังโผเผ
ร่ายยี่เกเสียงลากอ้าปากหาว
ภารกิจสิทธิ์รักหนักเรื่องราว
เร่งสืบสาวตามบทกฎพ่อตา

☆พเนจรร่อนเร่เทหมดเหงื่อ
มุ่งหมายเพื่อเจอฝันที่สรรหา
อยากเคียงครองน้องพี่ศรีสุดา
ใจจึงกล้าดั้นด้นค้นติดตาม

☆เห็นเมฆซ้อนก้อนหนึ่งกึ่งกลางฟ้า
ล่องถลาต่ำลงข้างพงหนาม
เจ้าลิงจ๋อร้องเจี๊ยกสำเหนียกนาม
หลังจากถามรู้ชื่อคือหง๋อคง

☆ป้องปากถามความไปใจนั้นหวัง
หง๋อคงพลั้งตอบว่าข้านั้นหลง
ดั้นด้นพาพระถังนั่งม้าทรง
ไปเชิญองค์คัมภีร์ที่บูชา

☆เป็นพระไตรปิฎกใช้ยกจิตร
สอนคนคิดทางธรรมนำหรรษา
ช่วยแยกหนีดีชั่วมั่วกายา
ปรารถนาเพื่อรับกลับเมืองจีน

☆ดุจดั่งแก้วแววเวทย์วิเศษยิ่ง
ยากเสียจริงนิพพานตำนานศีล
สมาธิปัญญาพาป่ายปีน
เพื่อให้คลีนจากบาปตราบนิรันดร์

☆มาลัยฟังดังคำหากทำได้
เราขอไปด้วยคนพ้นฝั่งฝัน
เฝ้าอดทนค้นหามานานวัน
ดุจสวรรค์ทรงโปรดลิงโลดใจ

☆จึงเดินร่วมรวมกันช่วยฟันฝ่า
ข้ามคงคาไหลรินถิ่นอาศัย
องค์สัมมาพระพุทธสุดวิไล
ประทับใต้ต้นโพธิ์เป็นโล่ห์เงา

☆ก้มลงกราบทาบพื้นยื่นปุจฉา
วิปัสสนาจากท่านพานหายเขลา
ยึดถือไว้ไตรสิกขาอย่ามัวเมา
ร่างกายเจ้ามินานพาลปลิดปลง

☆รักโลภโมโทสันนั้นกิเลส
ล้วนเป็นเหตุทุกข์ล้นจนไหลหลง
สำนึกดีมีไว้ใจมั่นคง
อย่ามึนงงเสพย์เกินเพลินเก็บตุน

☆ฟังพระธรรมคำสอนแล้วย้อนจิต
เรานั้นคิดอยากกันพลันหัวหมุน
ศีล..ปัญญาสมาธิสิเจือจุน
เอื้อเป็นทุนชีวิตหลอมจิตใจ

☆มาลัยจบพบแล้วแก้ววิเศษ
สมดังเจตจำนงค์ปลงจิตได้
อุทิศตนโกนผมห่มผ้าไตร
บรรลุไซร้อรหันต์แค่วันเดียว

☆ขอเผยแพร่แผ่ธรรมทำหน้าที่
ตราบชาตินี้ยอมรับไม่กลับเหลียว
เป็นบัวบนพ้นน้ำงามจริงเชียว
ใบครึ้มเขียวบ่มฟักมรรคนิพพาน

☆เดินกลับคืนผืนถิ่นแผ่นดินเกิด
ปลงเสียเถิดมาลีพี่สงสาร
โอมอ่านธรรมคำเน้นให้เป็นทาน
พลันชื่นบานอิ่มบุญการุณย์นาง

☆ขอ..อโหสิกรรมที่ทำไว้
ทุกอย่างให้ผ่านพ้นลืมหม่นหมาง
แก้ววิเศษเม็ดนี้พี่ขอวาง
ส่องสว่างใจเจ้าอย่าเศร้าเลย

☆เรื่องก็ครบจบลงตรงมาลี
ไม่ยอมมีคู่ขาชื่อว่าเขย
ด้วยบรรลุซึ่งกุศลผลก่อเกย
เมขลาเจ้าเอยเลยพ้นกรรม

☆ตอนหน้าจึงถึงคราอวสาน
จบนิทานก่อนนอนบางท่อนขำ
บางท่อนดีมีไว้ให้จดจำ
บางท่อนหยาบอย่านำคำใส่ใจ.

                เริงอักษร
.
.


บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: