-/> นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๒๔

หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๒๔  (อ่าน 412 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ผู้บริหารเว็บ
คะแนนน้ำใจ 25576
เหรียญรางวัล:
ผู้ดูแลเว็บนักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ดนักเโพสดีเด่นมีความคิดสร้างสรรค์
กระทู้: 2,071
ออฟไลน์ ออฟไลน์
รักทุกคนที่รักเรา รักทุกคนที่เรารัก
   
« เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2567, 11:37:10 AM »

Permalink: นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๒๔



☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๒๔☆
(เมขลาอวตาร๑๐ จอนูนกับจอแบน)

☆เมขลามาบรรจบภพที่เก้า
ได้เป็นเจ้าครองเมืองกระเดื่องหล้า
แว่นแคว้นร้อยน้อยใหญ่ในพารา
ชาวไพร่ฟ้ายกย่องแซ่ซร้องพลัน

☆ทศพิธราชธรรมนำทางให้
เจริญในดวงจิตคิดสร้างสรรค์
ใจสะอ้านหวานอ่อนอาทรกัน
 ดุจสวรรค์บนดินถิ่นนภา

☆มีความสุขทุกวันมั่นดวงจิต
สุจริตโปร่งใสไร้ปัญหา
คุกเหว่ว้างว่างเปล่าเหงาในตา
ต่างภาษาชาติเชื้อเกื้อหนุนกัน
                                                                   
☆เกิดพลิกผันวันหนึ่งถึงครายุ่ง
เรื่องในมุ้งวุ่นวายหายสุขสันต์
ฝุ่นตลบอบอวลครวญรำพัน
ตบตีลั่นด่าทอล่อกันนัว

☆สองสาวซ่าด่าแรงแข้งขาสั่น
ถลึงถลันสาปแช่งเพื่อแย่งผัว
ตะโกนลั่นสนั่นไปไม่เกรงกลัว
รู้กันทั่ววนเวียนมิเปลี่ยนแปลง

☆มือถลกยกผ้าเสียงจ้าแจ๊ด
แหว๋..แว๊ดแว๊ดหยาบหมดงดแถลง
มิอาจจะอธิบายร่ายแจกแจง
แอบตะแคงหูตั้งฟังไม่เพลิน

☆เจริญสุดพุทธมนต์จนคอแห้ง
ส่อแสดงอาฆาตขาดเคอะเขิน
เจ้าหน้าที่สี่เมืองเคืองเหลือเกิน
ออกหมายเชิญทั้งสองไปร้องทุกข์

☆นำขึ้นศาลผ่านแน่หวังแก้ไข
สิ่งคาใจฝังฝากพรากความสุข
ทั้งสองแข่งแย่งกันชั้นเชิงรุก
ปากขยุกตาขยิกจิกน้ำลาย

☆นางจอนูนทูลก่อนวอนให้ช่วย
ดวงช่างซวยดีแท้แย่เหลือหลาย
ผัวได้เสียเมียน้อย..หน๋อยไม่อาย
ร้องฟูมฟายใจเหน็บเจ็บเหลือดี

☆นางจอแบนแอ่นอกยกมือบ้าง
มีข้ออ้างเหมือนกันหวั่นเสื่อมศรี
อยู่กินนานผ่านมากว่าห้าปี
นังตัวดีจอนูนนั้นทูลเท็จ

☆จงเซ้าเซ้าหน่อยหนาอย่าว่าวหลาย
เบิกตัวชายให้การหวังงานเสร็จ
ไม่อยากเห็นเข่นฆ่าน้ำตาเล็ด
ขี้เกียจเช็ดขัดถูดูอ่อนใจ

☆พ่อตัวดีรี่มาเบื้องหน้าศาล
หมดสะท้านขาดสะทกยกหัวไหล่
โค้งคำนับรับพริ้มยิ้มละไม
มีอะไรกันหรือคือโทษทัณฑ์

☆เจ้าจงตอบมอบตามความลี้ลับ
ให้กระชับเรื่องราวคาวมหันต์
สองสาวนี้ที่ฟ้องร้องเรียนกัน
สร้างสัมพันธ์ตอนไหนใครก่อนใคร

☆เจ้าหนุ่มงามกล้ามใหญ่ไรขนดก
ทั้งก้นกกก็โด่งโป่งเป็นไห
แลชำเลืองเครื่องเพศเหตุของภัย
ดูช่างใหญ่เหลือรับเป็นตับพอง

☆ขอบอกความตามตรงว่าหลงใคร่
ทั้งคู่ไซร้มิเป็นเช่นเจ้าของ
ผมมีเมียเสียแล้วชื่อแก้วทอง
แต่เกี่ยวข้องสองสาวเพราะหนาวใจ

☆เมียขัดขืนยืนยันพร้อมสั่นหัว
บอกว่ากลัวขึ้นห้องน้องไม่ไหว
ทุกคืนวุ่นงุ่นง่านสะท้านใน
ต้องออกไปบ้านเล็กจับเด็กกิน

☆ทั้งสองสาวพราวรักนักเลงเก๋า
เก่งรุกเร้าลวดลายมิหายสิ้น
เสียงคำรามครามโครมยามโลมริน
โปรดีดดิ้นชวนชิมอิ่มเหลือเกิน

☆พอ..พอ..สุด หยุดเล่าไม่เอาแล้ว
เห็นวี่แววไปใหญ่ไม่ขัดเขิน
ดูสุขใจในท่าน่าเพลิดเพลิน
พวกสายเบิร์นสายย่อล่อกันนัว

☆จงบอกมาว่าเจ้าจะเอาใคร
เป็นคู่ใคร่ทุกยามด้วยนามผัว
จบงงงันปัญหาหน้ามืดมัว
แสดงตัวเลือกค้นแค่คนเดียว

☆โอ้ย..ไม่ได้หรอกครับรับฟังด้วย
เผื่อใครป่วยแล้วอดหมดเรื่องเสียว
ทั้งสองคือมือดีที่หนึ่งเชียว
ยามแตกเปลี่ยวขึ้นมากลัวบ้าตาย

☆เมขลาฟังคำนำมาคิด
โทษจากพิษความรักหักมิหาย
จึงพิพากโทษาพาผ่อนคลาย
เหตุจากชายล้นหลามกามคุณ

☆สั่งทหารด้านในให้แจงจัด
เอาไปตัดสามท่อนใช้ขอนหนุน
ใส่เข่งแก้วแล้วชั่งตั้งเป็นทุน
ส่วนเลือดขุ่นแบ่งเถือเหมือนเนื้อวัว

☆ทั้งสามส่วนล้วนแจกห้ามแลกกลับ
จอนูนรับเอาไปได้ส่วนหัว
จอแบนขยับรับขาน่าจะชัวร์
นางแก้วทองรับตัวของผัวไป

☆นักปกครองต้องมีศรีและศักดิ์
ซื่อเป็นหลักมาก่อนอย่าอ่อนไหว
ความเถรตรงคงรู้อยู่กลางใจ
เมขลาถูกไหมให้คิดดู

☆เมขลาภพเก้าอวตาร
ต่อผสานเรื่องเรียงเคียงหมวดหมู่
ทุกปางนั้นสรรค์สร้างคำพร่างพรู
ชาติที่สิบจะรู้อยู่ถัดไป

☆เยื้องย่างเข้าอวสานนิทานจบ
ทวิภพเมขลาพาสดใส
"มาลี"หญิงควงร่ายชาย"มาลัย"
เริ่มแบบไหนติดตามความเป็นมา.


                         เริงอักษร
.
.

บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: