-/> ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..

หน้า: [1]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..  (อ่าน 4864 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 05:13:18 AM »

Permalink: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
         (คนข้างบ้าน ตอน ๑)

*เสียงกริ่งดังทุกเช้าราวตีห้า
ต้องผวาตื่นนอนก่อนรุ่งสาง
ใครกันนะมากดสบถพลาง
อารมณ์ค้างหงุดหงิดคิดแล้วงง

*ช่างหมายมั่นดีแท้แย่เหลือที่
มาแกล้งกันอย่างนี้ชี้ด่าส่ง
กดทุกวันเชียวหนอท้อเกินปลง
จะยังคงกดถี่สักกี่วัน

*ลุกอาบน้ำล้างหน้าช่างบ้าฉิบ
ตาปริบปริบงัวเงียเพลียจริงฉัน
รีบจัดแจงแต่งตัวกลัวมิทัน
ไปทำงานสายนั้นมันไม่ดี

*กินข้าวเช้ารีบเร่งเขย่งโขยก
เจ้าส้นสูงไหวโขกโยกคลอนหนี
ไยมาหักเสียเล่าเอาละซี
ทำอย่างไรหรือนี่มีคู่เดียว

*เหลือบมองเห็นผ้าใบในชั้นเก็บ
ลายตะเข็บชมพูเชือกคู่เขียว
ต้องอาศัยเจ้าแล้วมิแคล้วเชียว
เดินดุ่มเดี่ยวจากบ้านผ่านชายคา

*เหลียวมองดูริมรั้วชั่วชำเลือง
เห็นกุหลาบแดงเหลืองเยื้องคูหา
กลิ่นหอมหวนชวนดมลอยลมมา
นึกอิจฉาบ้านใกล้ใครปลูกชำ

*ช่างน่ารักเสียจริงยิ่งอยากรู้
คนที่ย้ายมาอยู่ดูน่าขำ
ทุกวันนั้นหูแขวนแว่นตาดำ
มีเงื่อนงำแอบแฝงแสร้งหลบตัว

*คิดไปเรื่อยเฉื่อยแฉะตาแป๊ะงก
นึกตลกในใจวุ่นในหัว
เป็นคนดีหรือไม่ให้หวาดกลัว
มีแค่รั้วขวางกั้นหวั่นหทัย

*เปิดประตูมองซ้ายย้ายไปขวา
สายแล้ว..ว้า ตัวเราเอาไฉน
รีบก้าวเหินเดินลิ่วพลิ้วอย่างไว
ป้ายรถเมล์ช่างไกลใจไม่ดี

*เป็นสาวน้อยจากบ้านหางานทำ
ในเมืองฟ้าเลิศล้ำย่ำแสงสี
ชื่อว่า"ดาว" สดใสไร้ราคี
หวังจะมีเงินตรากล้าฝ่าฟัน

*เรื่องจะเป็นอย่างไรในตอนหน้า
แม่สาวซ่าแสนซนคนขยัน
ระหกระเหินแกร่งกล้าท้าประจัน
เพื่อสู้ฝันดังหวังที่ตั้งใจ.

            สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
#กลอนแปด
#นิทานคำกลอนเก้าตอนจบ
#คนข้างบ้าน
บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #1 เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 05:20:51 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



 
    ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.        (คนข้างบ้าน ตอน ๒)

*ขึ้นรถเมล์เที่ยวแรกแทรกตัวส่าย
เพื่อหาที่เหมาะหมายกายพลิ้วไหว
พะรุงพะรังหิ้วของต้องห่วงไย
งานที่ห่อเอาไว้ไม่บี้แบน

*แหม๋..โชคดีเสียจริงชิงเก้าอี้
แทนชายที่ลุกขึ้นชื่นสุขแสน
กระแทกก้นทันใดได้นั่งแทน
เฮ้ย..ไอ้แว่นนี่หว่าจะบ้าตาย
                                 
*เอ๊ะ..ไปทำอะไรที่ไหนหว่า
กลับตอนฟ้าใกล้สว่างจางแดดสาย
ช่างมันเหอะพลาดผิดคิดมากมาย
นั่งสบายตัวก่อนถอนหายใจ

*เฝ้ามุ่งมั่นทำงานสานความฝัน
ต้องอยู่เย็นทุกวันมันเหนื่อยไหม
มีแต่งาน งาน..งาน บานตะไท
ยังมิรู้เมื่อไหร่จะได้ดี

*คิดถึงบ้านเหลือแสนคับแค้นจิต
โอ้..ชีวิตระกำช้ำเหลือที่
ฝันยังลอยห่างไกลไม่รอรี
ทำแต่งานผมชี้ตะบี้ตะบัน

*พอเลิกงานสองทุ่มกลุ้มใจแท้
ต้องยืนแช่เปียกฝนบ่นสวรรค์
ตกลงมามากมายคล้ายแกล้งกัน
ตายแน่ฉันในจมูกขี้มูกฟอด

*ขึ้นรถเมล์สายเก่าที่เราคุ้น
ตอนวิ่งลุ้นหวั่นใจกลัวไม่รอด
เสียงบีบแตรสุดสังข์ดังป๊อดป๊อด
พุ่งมาจอดตรงป้ายจึงหายกลัว

*เดินเข้าซอยทันใดไฟทางเปิด
แล่นเตลิดเพราะแฝงแสงสลัว
ถึงประตูหน้าบ้านสะท้านตัว
ไขกุญแจริมรั้วระรัวมือ

*แล้วนี่ดอกกุหลาบอาบสีสวย
มาห้อยย้วยอย่างไรใครส่งหรือ
มีอักษรเขียนไว้ไยยึกยือ
เอื้อมไปยื้อมาอ่านอยู่นานครัน

*แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับกับท่อนบน
ยืนเปียกฝนอ่านไปให้นึกขัน
ตรงบรรทัดที่สองมองเห็นพลัน
ว่าสุขสันต์วันเกิดจึงเปิดดู

*พลิกซ้ายขวาหน้าหลังอย่างชั่งใจ
ส่งจากใครกันหนอช่อสวยหรู
กุหลาบแดงแซมเหลืองเฟื่องดอกฟู
ยังไม่รู้ใครส่ง..งงเหลือเกิน

*ท่านผู้อ่านเดาดูรู้บ้างไหม
ว่าของใครส่งมาพานางเขิน
หากอยากรู้ไม่เดา เอ้า..ก็เชิญ
อ่านให้เพลินเถิดหนอตอนต่อไป.

                 สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
#นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ

บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #2 เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 05:27:53 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.       (คนข้างบ้าน ตอน ๓)

*เช้าวันศุกร์เหมือนเดิมมิเพิ่มลด
มีคนกดกริ่งรัวรั้วสั่นไหว
ตีสี่ครึ่งตื่นผวาบ้าหรือไร
ช่างจงใจแกล้งกันพลันด่าทอ

*เฮ้ย..ใครว่ะชะช้าชะหน่อยแนะ
มือแสนคันเจ๊าะแจ๊ะนั่นแหละหนอ
ไม่เห็นตัวสักครั้งตั้งใจรอ
ไอ้ลูกพ่อแม่เอ๋ยไม่เคยนอน

*สงสัยต้องแจ้งความให้ตามจับ
เอาไปรับโทษทัณฑ์ไร้วันถอน
ขังในคุกอบรมบ่มขั้นตอน
ไยมือบอนนักหนาระอาใจ

*เดินมารอรถเมล์อย่างเก้กัง
ของเยอะจังวันนี้ดีที่ไหน
ต้องเบียดเสียดเยียดยัดอัดเข้าไป
แถมเป็นไข้อีกด้วยซวยแล้วเรา

*อ้าววว..นั่นไงเบาะเปล่าราวหน้าต่าง
หมุนตัวคว้างทันใดตรงใกล้เสา
เห็นแว๊บแว๊บผู้ชายไร้หนวดเครา
จะใครเล่าไอ้แว่นแสนงงงวย

*ช่างเหมาะเจาะพอดีทุกทีเอ๋ย
อยากจะเอ่ยขอบคุณการุณย์หมวย
บอกไม่ทันสักครั้งพลั้งเชิงมวย
เหมือนมาช่วยจองที่ทุกวี่วัน

*นั่งทำงานเรื่อยไปใจก็คิด
ปี๊ดปี้ปิ๊ดปวดหัวกลับตัวหัน
สั่งน้ำมูกปู้ดป้าดกระดาษดัน
ไม่ให้มันไหลย้อยห้อยเป็นปลิง

*สงสัยคงเป็นไข้ในวันนี้
กายร้อนจี๋ผะผ่าวราวผีสิง
เริ่มจะสั่นแล้วด้วยซวยเสียจริง
คงต้องทิ้งงานก่อนอยากนอนพัก

*พอห้าโมงเด้งดึ๋งบึ่งกลับบ้าน
หนาวสะท้านสั่นทั่วหัวมึนหนัก
ลงรถเมล์เดินลิ่วฉิวยิ่งนัก
อีกน้ำมูกก็ทะลักชักอ่อนแรง

*ฝนก็ดันมาตกตลกร้าย
ไอ้แว่นมากรีดกรายคล้ายเดินแข่ง
เอาร่มกางกันฝนจนตะแคง
ทำกวัดแกว่งยิ้มหวานผ่านดวงตา

*อ้าปากบอกขอบคุณอุ่นใจยิ่ง
โชคดีจริงอีกแล้วแก้วบุหงา
มีหนุ่มคอยดูแลแน่ละวา
สุขอุราเหลือเกินเพลินกระไร

*รู้สึกโลกหมุนติ้วหวิวหัวอก
กายงันงกสุดทนจนสั่นไหว
แสงสว่างดับมูบวูบแสงไฟ
หมดสติลงไปในทันที

*โถ..น้องดาวหน้าซบสลบไสล
เรื่องดำเนินอย่างไรในครานี้
ขอเชิญอ่านกันต่อรอ..บทดี
ตอนที่สี่สนุกแน่เธอแพ้รัก.

           สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
         #คนข้างบ้าน
บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #3 เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 05:35:16 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



 ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.       (คนข้างบ้าน ตอน ๔)

*ตกใจตื่นฟื้นตัวตามัวพร่า
ร้อนใบหน้าผะผ่าวหนาวตัวหนัก
เหลือบตาแลซ้ายขวาพาชะงัก
ใครยึกยักนอนคู้อยู่ข้างเตียง

*แล้วที่นี่ที่ไหนใจเต้นตุ๊บ
ชะเง้องุบแปลกจริงกลิ้งตัวเฉียง
ห้องผู้ป่วยนี่นะตามองเมียง
แขนที่เอียงปักเต็มเข็มน้ำเกลือ

*เสียงประตูลั่นเอี๊ยดเบียดบานเปิด
คนเดินเชิดหน้ามาน่ากลัวเหลือ
พยาบาลสองคนบ่นเสียงเครือ
ไข้ติดเชื้อค่ะหมอส่ออาการ

*เห็นหูฟังกระแซะแตะหน้าอก
แล้วก็ยกชาร์ทมองจ้องประสาน
ปลอดภัยแล้วนะครับกับภัยพาน
ไข้หวัดใหญ่เล่นงานเสียอานเลย

*มีติดเชื้อที่จมูกน้ำมูกไหล
อย่าตกใจเลยหนอหมอเขาเผย
สามีคุณอุ้มมาน่าชมเชย
ดีเหลือเอ่ยสุดหล่อพ่อแว่นดำ

*ตกสะดุ้งพุงย่นปนสยอง
เหลือบตามองข้างตัวหัวถลำ
เห็นไอ้แว่นนึกโกรธโทษที่ทำ
แอบมาล้ำล่วงเกินคงเพลินทรวง

*โดนตรงไหนบ้างหนอขอตรวจหน่อย
เอามือน้อยคลำวูบลูบของหวง
ตวัดซ้ายป่ายขวาไขว่คว้าควง
ตะกายล้วงหมดสิ้นไร้ยินดี

*อุ๊ย..เสื้อผ้าเคยใส่หายไปหมด
โล่งจรดปลายเท้าเอาละซี่
มันแอบถอดตอนไหนใครบอกที
โอ้..คราวนี้เสียท่าน่าอับอาย

*หมอเดินออกนอกห้องจึงร้องลั่น
วิ่งถลันอย่างไวน่าใจหาย
กระโดดถีบไอ้แว่นแค้นกระจาย
ยืนฟูมฟายชี้หน้าพร้อมด่าปน

*ไอ้แว่นลุกจากพื้นยืนอ้อแอ้
นิ้วใครหนอสั้นแท้แลสับสน
ประทับลงตรงหน้าบ้าเหลือทน
นี่มันส้นเท้าใครไยถีบเรา

*ยกมือป้องร้องขอพอทีเถอะ
อย่าเลอะเทอะเลยไกลใจโง่เขลา
เป็นอะไรหรือนี่ที่ถีบเอา
ทำหน้าเง้าเคืองแค้นแน่นในตา

*แกอวดดีเกินไปนะไอ้แว่น
ไม่ใช่เมียหรือแฟนแล่นอาสา
เสือกถอดออกตอนไหนให้บอกมา
เปลื้องเสื้อผ้าเสียหมดเหลืออดจริง

*อย่าเพิ่งยั๊วะนะครับรับฟังก่อน
ตัวคุณร้อนเป็นไอดั่งไฟผิง
ล้มสลบหลับไหลมิไหวติง
ครางหงุงหงิงพร่ำเพ้อละเมอไป

*ผมอุ้มมาหาหมอรอผลอยู่
หลอกจ้วงจู่ลามล้วงลวงตอนไหน
พยาบาลเฝ้าหวอดเขาถอดไง
สบายใจเถิดหนอทุกข้อความ

*รอจนหลับตรงนี้ตอนตีหนึ่ง
พอตื่นมาก็ตะลึงกึ่งวาบหวาม
โดนบาทาอันน้อยสอยอย่างงาม
เผยไปตามเรื่องจริงทุกสิ่งอัน

*ดาวยืนฟังชั่งจิตพอคิดออก
จึงรีบบอกโทษทีมีเสียงขัน
ตอนต่อไปจะเป็นเช่นไรกัน
หอมหรือมันหวานชื่นคืนฝนเท.

         สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
        #คนข้างบ้าน
.
.


บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #4 เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 06:14:09 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



  ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.       (คนข้างบ้าน ตอน ๕)

*น้ำเกลือหมดกดไปจวนใกล้เที่ยง
ไอ้แว่นนั่งข้างเตียงเมียงตาเหล่
ชำเลืองแลคนไข้ใจเกเร
ทำปากเบ้บุ้ยใบ้ใช้บอกความ

*ดาวตอบรับกลับบ้านกันดีกว่า
อย่าชักช้าเลยหนอแต่ขอถาม
คุณชื่อเรียงเสียงไรใจงดงาม
เผยมาตามเป็นจริงนิ่งอยู่ไย

*ผมชื่อว่า "ตะวัน" พลันขยับ
อยู่ข้างบ้านนะครับรับเสียงใส
เมื่อวานนี้เจอฝนบนฟ้าไง
กางร่มให้กันลมก่อนล้มลง

*จึงพามาหาหมอเพื่อขอตรวจ
หยอดน้ำเกลือสองขวดดวดจนหลง
ละเมอว่าผมปล้ำทำให้งง
ด่าทอส่งแหลกลิ้นสิ้นความดี

*ฝากรอยเท้าเอาไว้บนใบหน้า
จนแว่นตาแทบแตกแหกกรอบหนี
เห็นดาวเต็มท้องฟ้าห้านาที
ทุกคำที่บอกไปไม่หลอกลวง

*ต้องขอโทษสักคราน่าใจหาย
มิเคยถูกมือชายเพราะอายหวง
เฝ้าถือเนื้อถือตัวกลัวถึงทรวง
สิ่งที่ล่วงเกินไปอภัยเถอะนะ

*เอาอย่างนี้แล้วกันฉันไถ่โทษ
ขอเลี้ยงข้าวแก้โกรธโปรดเถิดจ้ะ
เดี๋ยวเข้าครัวชดใช้ได้มั้ยคะ
เย็นนี้ล่ะดีหรือเปล่าเค้าทำเอง

*อยากจะกินอะไรทำให้หมด
มีของสดเกินนับรับรองเจ๋ง
สุดๆเลยวันนี้ไม่มีเซ็ง
จะบรรเลงร้อยรสหยดฝีมือ

*จ่ายค่าหมอเสร็จสรรพจึงกลับบ้าน
นั่งแท็กซี่หน้าบานผ่านลมหวือ
แฉลบซ้ายป่ายขวาจนตาปรือ
พอหูอื้อก็ถึงครึ่งชั่วโมง

*เดินเข้าบ้านน้องดาวขาวทั้งหลัง
แม่ร้อยชั่งพาเบี่ยงเลี่ยงห้องโถง
พบกับครัวด้านข้างทางเชื่อมโยง
มีลูกโป่งสองลูกผูกประตู

*ดาวเร่งทำกับข้าวราวกุ๊กใหญ่
เริ่มจากไข่เจียวกรอบขอบเหลืองหรู
ตรงกลางนิ่มนูนหนาด้านหน้าฟู
เสียงดังฟู่ยามทอดสอดตามอง

*ต้มตำลึงหมูสับขยับเขียง
ฟังสำเนียงสับถี่มิเป็นสอง
คงอร่อยเหลือล้ำท่าทำนอง
เห็นเนื้อทองปรุงใส่ไม่หยุดมือ

*ตำน้ำพริกอีกถ้วยด้วยลีลา
ยืนจังก้ายกสากลากมาถือ
กระทุ้งโขลกโป๊กเป็กเขกยึกยือ
เหมือนฝึกปรือมานานเรื่องการกิน

*จะอร่อยแค่ไหนในตอนหน้า
หรือจะอ้าไม่หุบตะครุบหิน
เผ็ดสะเด่าเคล้าซ่าน้ำตาริน
โฉมยุพินเนื้อเย็นเป็นแม่ครัว.

          สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
#คนข้างบ้าน
บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #5 เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 05:47:13 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.        (คนข้างบ้าน ตอน ๖)

*ชักหลงรักเสียแล้วแม่แก้วเกร็ด
เหมือน..จเด็ดเกงโก้คอยโงหัว
หวังพิชิตกุสุมากล้าแฝงตัว
คืนสลัวแอบพบตะปบนาง

*ตะวันเอ๋ยตะวันพลันหน้ามืด
ซดแกงจืดบอกอร่อยรอยยิ้มพร่าง
ทั้งที่เค็มเต็มขั้นหวั่นวายวาง
เกือบตาค้างติดคอก็ทนเอา

*กินไข่เจียวเสียวฟันดันมีเปลือก
ไร้ทางเลือกกล้อมแกล้มแย้มชมเขา
เคี้ยวกร้วมๆกล้ำกลืนฝืนไม่เบา
เดี๋ยวสาวเจ้างอนง้ำต้องทำใจ

*ตักน้ำพริกปลายจวักราดผักแกล้ม
ฝีมือแชมป์หวังวาดอาจสดใส
รสชาติคงบรรเจิดเลิศวิไล
ส่งเข้าปากทันใดไม่ชักช้า

**เอาละเหวยจี๊ดจ๊าดป๊าดติโธ่
ไม่ได้..โม้เกินไปอะไรหวา
ทั้งเปรี้ยวเผ็ดเข็ดฟันขึ้นทันตา
ยังเงยหน้ายิ้มให้กระไอแอม

*ขอเติมข้าวหน่อยครับขยับช้อน
พริกมันร้อนเผ็ดจังแต่ยังแจ่ม
ป้ายน้ำตาข้างตัวหัวเราะแซม
บอกแอร่มเสียจริงกว่าหญิงใด

*"ดาว" ปิดปากคิกคักยักคิ้วส่ง
บอกตามตรงเถิดนะจะแก้ไข
มิเคยทำอาหารทานกับใคร
อยากลองใจ "ตะวัน" พลันลงมือ

*อุตส่าห์กินทุกอย่างอ้างอร่อย
น้อยน้อยหน่อยนะคะจะดีหรือ
ทำเป็นเสียเมื่อไหร่ไร้ฝึกปรือ
ทุกวันซื้อปากซอยทุกบ่อยไป

*โธ่..โถ่โถน้องดาว..อ้าวแกล้งฉัน
ตามมิทันเช็ดหน้าน้ำตาไหล
อยากทำโทษสิบหนจนพอใจ
ยอมรับไหมคนดีมีทัณฑ์บน

*ต้องไปทานข้าวเย็นเป็นการเหมา
ทุกค่ำคืนวันเสาร์ใต้เงาสน
สวนกุหลาบแวดล้อมหอมน่ายล
เราสองคนก็พอขอสามวัน

*เอ๊ะ..ที่ไหนหรือคะแหม๋..น่าสน
ดาวแสนซนแอบยิ้มอิ่มสุขสันต์
โปรดช่วยลงโทษต่อก็แล้วกัน
สักสิบวันดีกว่าถ้าพี่ยอม

*สวมเสื้อผ้าเว้าแหว่งแต่งแบบไหน
ต้องทาแป้งสดใสใส่น้ำหอม
หรือให้หรูดูสะพรั่งดั่งเจ้าจอม
ที่รายล้อมฮ่องเต้เสน่ห์พราว

*"ไม่ต้องถึงขนาดนั้น"พลันหัวร่อ
ตะวัน..จ้อบอกคำขำปนหาว
สบายสบายเถิดหนอรอน้องดาว
นัดกันราวทุ่มตรงจงรีบมา

*เดินเลี้ยวซ้ายหน้าประตูดูทางไว้
ตรงเข้าใปข้างบ้านลานบุปผา
สวนกุหลาบสวยซ่านตระการตา
บ้านพี่เองกานดาว่าอย่างไร

*เสียงฟ้าผ่าดังลั่นพลันไฟดับ
ดาวขยับเข้าหาหน้าหวั่นไหว
เอาสองมือปิดหูรู้ทันใด
ตอนต่อไปสนุกแน่แย่แล้วดาว.

         สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
#คนข้างบ้าน
.

.

บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #6 เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 05:53:03 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.       (คนข้างบ้าน ตอน ๗)

*แสงวูบวาบอาบจ้ามากับฝน
พระพิรุณหลั่งล้นบนฟ้าขาว
สะเก็ดพร่างทั่วหล้าระย้ายาว
หยาดน้ำพราวหล่นแทรกแตกกระจาย

*เปรี้ยงสนั่นหวั่นไหวใจระทึก
ฟ้าผ่าลงข้างตึกสำนึกหาย
ดาว..ร้องวี๊ดดีดตัวกลัวแทบตาย
กระโดดก่ายผลุงผลันเสียงลั่นดัง

*ชั่วพริบตาฟ้าแกล้งแสลงหู
ดาวไปอยู่ซอกอกหมกหน้าฝัง
ตะกายกอดบนตักน่ารักจัง
ตะวันนั่งตัวแข็งตำแหน่งเดิม

*เสียงคำรณคำรามยามฝนรั่ว
ไฟสลัวมืดมิดติดตามเสริม
จึงสวมกอดดาวไว้ใช้ใจเติม
แล้วก็เริ่มปลอบขวัญเป็นขั้นตอน

*กระชับทอดกอดไว้ใช้สองมือ
สอดประคองเด็กดื้อเกินยื้อถอน
กระซิบแผ่วเสียงเครือเจืออาทร
หลับตาก่อนนะดาวสาววิไล

*ฟ้าหลั่งฝนทนหน่อยคอยสักนิด
เป็นเกณฑ์กิจธรรมชาติสะอาดใส
เสียงสั่นบ้างครางบ้างช่างปะไร
ปล่อยมันตกเรื่อยไปในทุ่งทอง

*รินกระหน่ำซ้ำซากหลากเป็นสาย
สะกดกายเอาไว้ไม่มัวหมอง
แสงเรืองรุ้งพุ่งลิ่วเป็นทิวมอง
อย่าหวาดกลัวขัดข้องเลยน้องดาว

*คงมินานนักหรอกพี่บอกให้
ฝนน้ำใสเจือจางที่กลางหาว
ถึงเวลาสิ้นเม็ดสะเก็ดพราว
ละอองขาวคละคลุ้งจรุงนวล

*ฟ้าจะใสสุกสว่างกระจ่างหล้า
พระพิรุณอำลาน่าหอมหวล
ดอกไม้ขานบานสะพรั่งตั้งชูชวน
อบไออวลหอมกลิ่นประทินจาง

*คืนนี้จันทร์ทอแสงตะแคงเสี้ยว
ลอยลดเลี้ยวนวลใยไร้หม่นหมาง
อยากจะอยู่อย่างนี้ฤดีวาง
กอดดาวไว้กึ่งกลางหว่างหทัย

*ราตรีแสนยาวนานจะพาลจาก
หรือมีเรื่องหลายหลากยากแก้ไข
บรรยายกลอนตอนหน้าขอพาไป
ชมว่าเกิดอะไรใต้เงาจันทร์.

สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
#คนข้างบ้าน




บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #7 เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 11:15:22 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.      (คนข้างบ้าน ตอน ๘)

*สายลมพริ้วปลิวไสวกิ่งใบสน
กลิ่นกุหลาบลอยวนล้นสุขสันต์
ใต้แสงเทียนวับแวมแง้มใจพลัน
เปิดสวรรค์ส่องหล้าตาจ้องตา

*อาหารค่ำมื้อแรกแปลกรั้วบ้าน
กายสะท้านกลางจิตคิดผวา
ไฟรักโถมโหมใส่ไร้เมตตา
หลอมอุรารุมเร้ากระเซ้าดาว

*อร่อยมากนะคะถ้าจะแพง
ทั้งผัดแกงเลิศรสซดแก้หนาว
ช่างอุ่นลิ้นกินแล้วแววอิ่มยาว
อ้าปากหาวแถมเรอเผลอเสียงดัง

*อุ๊ย..ต๊ายแล้วแก้วตาทำหน้าใส
อายแก่ใจเหลือเกินเพลินตกถัง
ช่างขายหน้ากล้าเรอ เฮ้อ..เขินจัง
ตะวันนั่งหัวเราะบอกเพราะดี

*ไม่ได้ซื้อจากไหนใครเขาขาย
แล้วยืดอกแอ่นกายคล้ายสุขี
ลงมือเองนะครับกับข้าวนี้
ร่ายกระบี่บรรเลงเพลงหวานคาว

*หูย..เก่งจังนั่งงงดาวสงสัย
ผู้ชายไทยน้อยนักจักสืบสาว
ฝีมือเยี่ยมเป็นหนึ่งตรึงใจดาว
รอยยิ้มพราวชื่นชมสมราคา

*มีเรื่องหนึ่งอยากถามเอ่ยตามตรง
ดาวยังงงอยู่เลยเผยหน่อยน่า
ทุกตอนเช้าพี่ไปแห่งใดมา
จองเบาะให้ทุกคราน่ารักเชียว

*พี่ตะวันลุกลงตรงป้ายเก่า
"ดาว"ทุกเช้าแบกงานพานหน้าเขียว
น้องได้นั่งมั่นเหมาะเหลือเบาะเดียว
บอกมาเดี๋ยวนี้เลยเผยออกไป

*อ๋อ..ทุกเช้าตีห้าข้างท่ารถ
ตลาดสดตอนเช้าเขาสั่งไว้
ดอกกุหลาบแดงเหลืองเรืองอุไร
ต้องส่งให้ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์

*แหม๋..นึกว่าใจดีจองที่ให้
คนอะไรน่ารักไยหักมุก
ยามเห็นเราเดินวิ่งกลิ้งขลักขลุก
ก็รีบลุกให้ที่ดีเสียจน

*พี่ก็เห็นทุกเช้าเศร้าจริงน้อง
เดินหิ้วของพะรุงพะรังยังหอบขน
จ้องขึ้นรถเที่ยวแรกแปลกพิกล
เฝ้าดูน้องหน้ามนจนชินตา

*พี่มีร้านดอกไม้ใกล้ป้ายรถ
"Sun Flowers" งามงดหมดปัญหา
เห็นน้องเดินทุกวันพลันตรึงตรา
เหม่อมองผ่านทุกครามาประจำ

*ดาวรู้แล้วไอ้แว่นไร้แผนร้าย
เพราะมุ่งหมายแอบรักเลยชักขำ
แต่หน้าตาดูดีมีศีลธรรม
ฟังถ้อยคำจริงใจไม่หลอกลวง

*คงต้องถามอีกเรื่องชำเลืองคิด
ดอกกุหลาบที่ติดตะขิดตะขวง
รู้ได้ไงวันเกิดเปิดดูดวง
แอบไปล้วงจากไหนให้ตอบมา.

สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
#คนข้างบ้าน
บันทึกการเข้า

คะแนนน้ำใจ 3079
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยม
กระทู้: 215
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #8 เมื่อ: 31 พฤษภาคม 2567, 05:12:27 AM »

Permalink: Re: ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..



..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
.    (คนข้างบ้าน จบบริบูรณ์)

*น้องคงลืมแล้วล่ะ ณ.วันก่อน
หากว่าย้อนคิดดูจะรู้ว่า
ดาวเคยก้าวเข้าร้านพานพบตา
แล้วเรียกหาซื้อกุหลาบกาบกลีบแดง

*พร้อมเขียนการ์ดอักษรพรวันเกิด
พี่แอบเปิดจึงรู้ดูแสลง
"ขอมอบแด่น้องดาวสาวบ้านแลง"
เช้าจัดแจงแขวนรั้วให้ตัวเอง

*พี่จึงจัดช่อใหม่ใส่แดงเหลือง
เป็นช่อเขื่องกว่าเก่าที่เบาเหวง
เขียนอวยพรแขวนย้อยห้อยโตงเตง
ให้คนเก่งแสนดีที่ต้องตา

*เย็นก็แขวนแทนที่มีใจมั่น
หวังสักวันพึงจบได้คบหา
เพราะสงสารเหลือเกินดาวเดินมา
จากบ้านนาโดดเดี่ยวคงเปลี่ยวใจ

*พี่ยังเช่าบ้านดูอยู่ข้างข้าง
นอนฝันค้างเนิ่นนานพาลหวั่นไหว
ทำทุกอย่างเพื่อน้องต้องหทัย
ขอทรามวัยอย่าโกรธคิดโทษเลย

*ดาวได้ฟังนั่งอึ้งถึงอ้าปาก
ไยทำมากอย่างนี้ที่เฉลย
ซึ้งสุดห้วงดวงใจในคำเปรย
ยังไม่เคยได้รับกับชายใด

*ส่งตาหวานมอบไปไร้เคืองขัด
อยากกอดรัดตะวันอันสดใส
ก็คงเพียงคิดแอบแนบกลางใจ
บอกอย่างไรเสียศูนย์กุลสตรี

*หลบหน้าเช็ดน้ำตาที่พร่าไหล
ตะวันร่นตัวใกล้ไม่ถอยหนี
สองมือกอดปลอบช่วยด้วยปรานี
รู้สึกดีเหลือล้ำคำบรรยาย

*กระซิบบอกข้างหูดูน้ำเน่า
เหมือนเรื่องเล่าในหนังทุกครั้งฉาย
แต่งงานกับผมนะ"จะบ้าตาย"
แต่ไม่วายพยักหน้าบ้าก็ยอม

*จากนั้นมาดาวเด่นเล่นในบท
เถ้าแก่เนี้ยงามงดซดความหอม
รักที่มอบจากตะวันพลันสุกงอม
กรุ่นรุมล้อมส่งสุขทุกเช้าเย็น

*คนข้างบ้านถึงคราเวลาจบ
เรื่องหน้าพบกันใหม่ไม่ยากเข็ญ
เพียงติดตามสักหน่อยจะร้อยเป็น
กลอนอ่านเล่นสนุกสนุกสุขกายใจ.

             สิมิลัน

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
         #คนข้างบ้าน
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: