ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

นิราศเมืองโอฆะบุรี (๖) - รุ่งอรุณเบิกฟ้าเปิดตาโลก บริโภคโภชนากระยาหาร ค่อยขืนเคี้ยวข้าวสักคำก็รำคาญ ทรมานเหมือนก้างมาขวางคอ - แล้วแรมรอนจรลีจากที่พัก ไปตั้งหลักบึงสีไฟใจจดจ่อ ยังเที่ยวชมไม่อิ่มหน่ำสำราญพอ บึงนี้หนอตื่นตาน่าสนใจ - พบหนุ่มสาวเดินเล่นเป็นคู่คู่ ส่วนพี่อยู่เอกาน้ำตาไหล มาอยู่ถิ่นดินแดนที่แสนไกล คิดห่วงใยโฉมยงน้องนงราม - ถึงรูปปั้นโดดเด่นเป็นสง่า ทำนอนอ้าปากกว้างดูเกรงขาม สัญลักษณ์ชาละวันอันงดงาม ระบือนามในท้องธารบาดาลดิน - ออกจากบึงสีไฟไปเมืองเก่า มีเรื่องเล่าทุกอย่างยังอวลกลิ่น พระยาโคตรบองครองบุรินทร์ ได้ตั้งถิ่นปักฐานมานานนม - แหล่งท่องเที่ยวอุทยานประวัติศาสตร์ ทำเป็นสวนรุกขชาติพิลาสสม เมื่อได้เห็นเป็นบุญตาน่าเที่ยวชม ขอน้อมก้มอภิวันท์บรรพชน -      เสกสรร วรรณศิลป์ -