ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

เ มื่ อ ล ม ห น า ว พั ด ม า อี ก ค ร า แ ล้ ว. ..ลมหนาวโชย ผ่าวลูบ  จูบริมแก้ม ดอกไม้แย้ม ชูช่อ กิ่งกอไหว น้ำค้างแซม กลีบดอก และซอกใบ กลอกกลิ้งไป แรงโยน  เมื่อโดนลม ..เคยอิงไหล่ ใคร..คนหนึ่ง ซึ้งลมหนาว น้ำค้างพราว  ร้าวรุก  จิตสุขสม แววตายิบ วาววับ จับอารมณ์ เกินจะข่ม ใจเศร้า หายร้าวราน ..รู้ไหมว่า เข้าหน้าหนาว อีกคราวแล้ว เสียงกระซิบ  หวานแว่ว แผ่วซึมซ่าน เหมือนว่าเหตุ เกิดนั้น แค่วันวาน แต่มันผ่าน ขวบปี มิลืมเลือน ..ยังคิดถึง หรือเปล่า เนานานนัก ฉันนี้จัก  หนักแน่น  ไม่แคลนเคลื่อน จะรอคอย อยู่นี่  แม้กี่เดือน ลมหนาวเยือน กี่เพลา  ก็จะคอย ..ลมหนาวโชย โบยลูบ จูบแก้มใส ถึงคนไกล  คนละฝั่ง นั่งเหงาหงอย อย่ามีใคร พิง..ไหล่ซ้ำ ย้ำเป็นรอย ลืมน้องน้อย หรือไร ถึงไม่มา               น้องจ๋า