ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

รอพี่ อยู่ที่เดิม ...ฟ้าเริ่มมัว สลัวสี ที่ขอบฟ้า   มองนภา แสนเหงา เขาอยู่ไหน ขอบฟ้าแดง แฝงส้ม บ่มอำไพ     หันทางไหน เงียบเหงา เฉาฤดี ...เห็นนกบิน เวียนว่อน ร่อนริมทุ่ง ต่างหมายมุ่ง วนซ้ำ ย้ำสุขขี หันมองข้าว พราวเรียว เขียวขจี ทุกถิ่นที่ ดาษดา หน้าชานเรือน ...นกบินโฉบ โอบหา ชายคาบ้าน ดูละลาน สดใส หาใดเหมือน ยินเสียงร้อง ก้องฟ้า นภาเลือน มิแชเชือน เช่นนี้ ทุกวี่วัน ...ดวงอาทิตย์ อ่อนแสง แห่งฟ้ากว้าง   ดูเคว้งคว้าง พร่าพราว ราวเสกสรรค์ เมื่อแสงจับ ลับฟ้า ทิวาพลัน           แสนสุขสันต์ เย็นชื่น รื่นฤทัย ...หมู่ค้างคาว  เต็มฟ้า ออกหากิน           แม้ห่างถิ่น วนเวียน เพียรสดใส กว่ากลับเรือน มืดค่ำ แสงรำไร   แบบนี้ไม่ แปรเปลี่ยน หมุนเวียนวน ...ทำไมพี่  หนีลับ มิกลับหลัง         ทิวายัง ผ่านราตรี พี่ไม่สน กลับเถิดหนา  มา..บ้านเรา เหงากมล   น้องหนึ่งคน รอพี่....ตรงที่เดิม                         น้องจ๋า

.
.
.
.