ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

รอวันนั้น

..ทางเวิ้งว้าง ว่างเปล่า  เหงามืดมิด
ทางชีวิต อับเฉา เศร้าหม่นหมอง
ต้องเดินแหวก แฝกหนาม ตามครรลอง
หวังว่าต้อง พบสว่าง ปลายทางยาว

..ก้มหน้าเดิน  เพลินเดี่ยว มิเหลียวหน้า
คนเคียงบ่า  ไม่มี  กี่ร้อนหนาว
ไร้แสงต้อง  ส่องส่ง  ลงครั้งคราว
ทนปวดร้าว ต่อไป ใจอดทน

..ถึงล้มลุก  คลุกคลาน  มิหวั่นท้อ
น้ำตาคลอ  เบ้าตา ดั่งฝ่าฝน
แนววิถี  ลิขิต ชีวิตคน
มีกี่หน ขึ้นลง ส่งวันตาย

..เริ่มเห็นแสง  รำไร ไกลสุดกู่
ฝ่าฟันดู  เหน็บหนาว ร้าวสลาย
มีขวากหนาม  ทิ่มตำ ตามร่างกาย
อยากสบาย  กัดฟัน  ดั้นฝ่ามา

..อุปสรรค  อันใด  แม้ใหญ่หลวง
ภาระล่วง  ลงพลัน  ช่วงสรรหา
ทางชีวิต มิด-วน  จนปัญญา
ขอพึ่งพา  ใบบุญ  เพื่อหนุนนำ

..ทางข้างหน้า ว้าเหว่  เร่เหงาหงอย
แสงส่องคอย  ปลายทาง ย่างถลำ
ขาดคนเคียง  ทุกข์ ยาก  ร่วมตรากตรำ
ทางฝันย่ำ  สู่จุดหมาย  ไร้..คนรอ

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]