ฟ้าหม่น

ฟ้ า ห ม่ น
-
ผกายอับ วับแวม แต้มม่านฟ้า
เหนือทุ่งหญ้า สายลม ห่มเหน็บหนาว
ริ้วแพรดอก น้ำค้าง พรางแสงดาว
คนใจร้าว ชอกช้ำ เพราะคำลวง
-
คืนฟ้าหม่น คนเหงา เฝ้ามองเหม่อ
หมายพบเจอ แสงดาว ที่ราวสรวง
ฟ้าไร้จันทร์ ฉันช้ำ ระกำทรวง
ดาวล้านดวง ไม่เท่า เงาคืนเพ็ญ
-
ถักทอฝัน ฟั่นดาว ที่ราวฟ้า
เก็บเอามา เพื่อฝาก ผู้ยากเข็ญ
มีเรื่องเล่า มากมาย หลายประเด็น
เรียงรินเป็น ร้อยกรอง ของกำนัล
-
ดวงตาเหงา เศร้าโศก บนโลกกว้าง
ทุกเถื่อนทาง ถิ่นแถว แนวเขตขัณฑ์
อารมณ์ถูก บีฑา ประชาทัณฑ์
ใต้โคมจันทร์ นางฟ้า ทอผ้าคลุม
-
ริ้วหมอกไหม ห่มดาว หนาวเย็นชื่น
ผู้ขมขื่น หม่นไหม้ ดั่งไฟสุม
ความทุกข์ถม บ่มเศร้า เข้าเกาะกุม
ทุกซอกมุม หัวใจ ไร้สุนทรีย์
-
เปลลมหนาว ไกวโยน จากโพ้นฟ้า
คนอ่อนล้า สิ้นรัก ไร้ศักดิ์ศรี
รินความรัก ถักร้อย สร้อยวลี
ในคืนที่ ฟ้าหม่น ทนอาดูร
-
เสกสรร วรรณศิลป์