อย่าฝืนซับ..นับน้ำตา

อย่าฝืนซับ..นับน้ำตา

..ฝากคำกลอน อักษรศิลป์ ถวิลหา
แทนใจมา ยามไม่เห็น เป็นมั่นหมาย
ความคิดถึง หากเปรียบเป็น เช่นเม็ดทราย
มีมากมาย เกินหยิบจับ นับด้วยใจ

..ฝากนับดาว บนฟากฟ้า ดาราเกลื่อน
เปรียบเสมือน ความคิดถึง ซึ้งใจไหม
มีมากล้น ใช่เพียงหลอก บอกจากใจ
แล้วคูณไป ด้วยความเหงา ที่เศร้าทรวง

..ฝากสายลม ที่พรมพร่าง อยู่ข้างเจ้า
ยามเจ้าเหงา อยากปัดเป่า เฝ้าแหนหวง
เย็นพระพาย สายลมพัด สะบัดทรวง
พัดลมลวง ห่างหาย ให้คลายตรม

..ฝากสายน้ำ ชลนที เรื่อยรี่ไหล
ลูบเรือนใจ คลายร้อนรัก ถ้าจักขม
ให้เย็นชื่น มีแต่สุข ไม่ทุกข์ตรม
คอยประพรม ดั่งธารา มาหาเธอ

..ฝากสายฝน โปรยปราย ละลายเศร้า
ไล่ความเหงา ปัดเป่าไกล อย่าให้เผลอ
ฝากรุ้งสวย จันทร์งามด้วย จงช่วยเธอ
ยามมองเหม่อ ให้เห็นฉัน ทุกวันคืน

..ฝากตัวเจ้า เฝ้าดูแล ตัวเองด้วย
แม้เจ็บป่วย จนลำบาก ยากจะขืน
แม้ล้มลง ใครไม่มอง ก็ต้องยืน
ยามค่ำคืน อย่า...ฝืนซับ นับ....น้ำตา

......พยัคฆ์......

(ฝากดูแลตนเองกันด้วยครับ...จะทุกข์ จะท้อ อย่างไร.....เมื่อล้มเอง ก็ต้องลุกเองให้ได้..
อย่าไปมัวเสียเวลา เพื่อไปนั่งนอนนับ..จำนวนวันที่ซับน้ำตา หากเสียใจ ก็ปล่อยให้ไหลไป.
.เดี๋ยวก็หยุดไหล...เริ่มต้นใหม่....อย่ามัวไปฝืน..นับน้ำตา...เข็มแข็งๆ สู้ๆ)